_id
stringlengths 1
5
| text
stringlengths 0
5.25k
| title
stringlengths 0
162
|
|---|---|---|
28585 | من از داده‌های بیولوژیکی بسیار پر سر و صدا استفاده می‌کنم، و هنگام انجام رگرسیون خطی، باید فرض کنم که خطاهایی در «X» و «Y» وجود دارد. طبق درک من، رگرسیون معمولی فقط خطاهایی را در «Y» فرض می‌کند. آیا راهی برای تعیین مقادیر خطا برای «X» و «Y» در _Mathematica_ وجود دارد و هنگام یافتن رابطه خطی بین این دو، آن را در نظر بگیرید؟ | چگونه می توانم خطاهای فرضی X و Y را هنگام استفاده از Findfit حساب کنم؟ |
21227 | من سعی کردم نمودارهای لاگ را به صورت سه بعدی دریافت کنم، اما فایده ای نداشت. رویکرد اولیه من این بود که لگاریتم را در داخل نمودار بگیرم، یعنی Plot3D[Log[10,function[a,b]],{a, 1, 100000},{b, 1, 1000000}] اما اکنون به دنبال یک راه برای لگاریتم کردن محورها نیز. هر گونه کمکی بسیار قدردانی خواهد شد! | ساخت محورها به صورت لگاریتمی در نمودارهای سه بعدی |
17734 | من مجموعه‌ای از داده‌های (x,y,z) دارم، به طور دقیق 45000 است و می‌خواهم مقادیر z را در 256 سطل هم‌فاصله بر اساس مقادیر (x,y) آنها بنشانم. آرایه نهایی باید مجموعه ای از آرایه 256x256 باشد که هر شکاف حاوی میانگین مقادیر z binned باشد. از آنجایی که در ریاضیات جدید بودم، به کد زیر رسیدم: data = RandomReal[{12000, 35000}, {45000, 3}]; data1 = داده[[همه، {1، 2}]];(*زیر مقادیر را از مجموعه جدا کنید*) xValues = داده[[همه، 1]]; yValues = داده[[همه، 2]]; zValues = داده[[همه، 3]]; (*حداکثر/حداقل مقادیر x را محاسبه کنید*) maxXvalue = Max[xValues]; minXvalue = حداقل[xValues]; (*حداکثر/حداقل مقادیر y را محاسبه کنید*) maxYvalue = Max[yValues]; minYvalue = حداقل [yValues]; (*حداکثر/حداقل مقادیر z را محاسبه کنید*) maxZvalue = Max[zValues]; minZValue = حداقل[zValues]; bbx = {Floor[minXvalue]، Floor[maxXvalue]، Floor[((maxXvalue - minXvalue)/256)]}; (* مساوی x bins*) bby = {Floor[minYvalue], Floor[maxYvalue], Floor[((maxYvalue - minYvalue)/256)};(* y bins مساوی*) bList = BinLists[data1, {bbx} , {bby}]; bCount = BinCounts[data1, {bbx}, {bby}];(*تعداد اقلام در \ هر bins را می دهد*) (*تعریف آرایه برای حاوی مقادیر میانگین z نهایی*) meanZValues = Table[0, { Length[bList]}، {Length[bList]}]; i = 0; (*تغییرهای حلقه اولیه*) j = 0; k = 0; f[x_] := zValues[[x]];(*تعریف تابع برای برگرداندن مقادیر z*) برای[i = 1، i <= طول[bList]، i++، برای [j = 1، j <= طول [bList]، j++، m1 = {}; (*فهرست m1 را دوباره خالی کنید*) برای [k = 1، k <= طول[bList[[i, j]]]، k++، AppendTo[m1، موقعیت[data1، bList[[i، j]][[ k]]] (*دسترسی فقط به اندیس مختصات x موقعیت در ماتریس اصلی*) ]; (*دریافت اندیس های مقادیر binned*) indices = Flatten[DeleteDuplicates[Take[m1, All]]]; (*دستور موقعیت در بالا اگر این مقادیر بیش از یک بار اتفاق بیفتند چندین شاخص می‌دهد، بنابراین مقادیر تکراری حذف می‌شوند*) (*مقادیر میانگین Z را با دسترسی به آرایه اصلی محاسبه کنید، مقادیر z را بدست آورید *) ] ] ] meanZValues در مدت زمان معقولی تا چند هزار مقدار خروجی می دهد، با این حال، تاخیر می کند و ممکن است بدون هیچ مقداری از کار بیفتد. خروجی برای 45000 مجموعه داده. چگونه این کد را کارآمدتر کنم؟ متشکرم | بهینه سازی کد دوبعدی binning |
28703 | من 2 تابع تعریف می کنم: g[s_][x_,y_] := گاوسی (1) g1[s_,x_,y_] := گاوسی (2) با استفاده از `g[s][ x، همان پاسخ را می‌گیرم، y]` و «g1[s، x، y]». بنابراین، تفاوت چیست؟ آیا مزیتی در تعریف «1» نسبت به «2» وجود دارد؟ | تفاوت این تعاریف چیست؟ |
26625 | _Mathematica_ ابزار بسیار قدرتمندی به نظر می رسد. من دوست دارم آن را در جعبه ابزارم داشته باشم. متأسفانه من به سختی می توانم دو عدد را با هم جمع کنم. به نظر من استفاده از ریاضی از طریق برنامه نویسی بهترین راه برای یادگیری است. آیا کتابی وجود دارد که شما را از _بدون مهارت ریاضی_ به سطوح پیشرفته از دریچه _Mathematica_ هدایت کند؟ | ریاضیات برای یادگیری؟ |
38888 | من می‌خواهم Jobs _Mathematica_ را به صورت روزانه/هفتگی برای انجام تعمیرات سیستم و به عنوان بخشی از عملیات پردازش روزانه اجرا کنم. بهترین راه برای انجام این کار چیست؟ | برنامه ریزی اسکریپت های Mathematica برای اجرا از یک خط فرمان |
41634 | من با ParametricNDSolve[] مشکل دارم. Mathematica هشدار می دهد که یک سیستم سفت مشکوک است. من روش ها را متنوع کرده ام اما متاسفانه نتوانستم آن را حل کنم. ابتدا چند فرمول که در تعریف معادله دیفرانسیل در عبارت «ParametricNDSolve[]» استفاده می شود: r = 0.005; η = 1; P[t_، T0_] := Exp[-r (T0 - t)] Bx[x_، α_، γ_] := α/γ (1 - Exp[-γ x]) T1 = T0 + 1/365; این لیستی از پارامترهای تست است: testPars = {α -> 0.2563، γ -> 0.3753، ρ13 -> -0.2414، ρ12 -> -0.7369، ρ23 -> 0.1300، σv -> 2.5618، σS -> 0.6 -> > 5.7734، v0 -> 0.1559}; و در نهایت عبارت ParametricNDSolve[] به عنوان نحوه وارد کردن آن: nfun = n /. ParametricNDSolve[{\!\(\*SubscriptBox[\(∂\), \(τ\)]\ \(n[τ, u]\)\) == n[τ, u] (-κ + u σv (ρ13 σS + ρ23 Bx[T1 - T0 + τ، α، γ])) + 1/2 n[τ، u]^2 σv^2 + 1/2 (u^2 - u) (σS^2 + Bx[T1 - T0 + τ، α، γ]^2 + 2 ρ12 σS Bx[ T1 - T0 + τ، α، γ])، n[0، u] == 0} ، n، {τ، 0، 5}، {u، 0، 10^4}، {α، γ، ρ13، ρ12، ρ23، σv، σS، κ}، روش -> StiffnessSwitching] هنگامی که راه حل مجموعه پارامترهای آزمایشی را رسم می کنم با خطا مواجه می شوم: Plot[nfun[α، γ، ρ13، ρ12، ρ23، σv، σS، κ][τ، 0] /. testPars, {τ, 0, 1}] آیا کسی ایده ای در مورد چگونگی حل آن دارد؟ کمک شما بسیار قابل تقدیر است. | چگونه یک مشکل ParametricNDSolve را زمانی که سیستم سفت به نظر می رسد حل کنیم؟ |
38646 | من سعی می کنم از _Mathematica_ برای مدل سازی مدار الکتریکی در حوزه s استفاده کنم. مدار حاوی خازن ها و اندوکتانس ها است. من یک سری معادلات را با استفاده از قوانین کیرشوف برای حل جریان های مختلف در مدار نوشته ام. با این حال، این خروجی در دامنه s است. من می خواهم خروجی را دوباره به حوزه زمان تبدیل کنم. خروجی‌هایی که من با استفاده از «ExpToTrig[InverseLaplaceTransform[expr,s,t]]» به دست می‌آورم، بزرگ و پیچیده هستند. آنها حاوی چندین اصطلاح گناه پیچیده و گناه هذلولی هستند. من با دانشی که از مدار دارم می‌دانم که راه‌حل حوزه زمان باید از سه یا چهار عبارت در حال فروپاشی نمایی و یک سینوسی حالت پایدار تشکیل شده باشد. چگونه می توانم این خروجی پیچیده را به خروجی ای تبدیل کنم که متشکل از چند نمایی در حال فروپاشی و یک سینوسی منفرد با تغییر فاز باشد؟ عبارت دامنه s برای ig که می خواهم به دامنه زمان تبدیل کنم این است: ig=(3.25269*10^7 s)/((424000. + 923. s) (142122. + s^2)) در زیر، من دارم برخی از کدهایی را که امتحان کردم کپی کردم. در [168]:= ig = ( 3.2526911934581187`*^7 s)/((424000.` + 923.` s) (142122.30337568675` + s^2)) خارج از[168] 7=9*2 (3. s)/((424000. + 923. s) (142122. + s^2)) In[169]:= ExpToTrig[InverseLaplaceTransform[ig, s, t]] Out[169]= 3.25269*10^7 (- 1.40932*10^-6 Cosh[ 459.372 t] + (Cos[(376.991 + 0. I) t] - I Sin[(376.991 + 0. I) t]) ((7.0466*10^-7 + 5.78292*10^-7 I) + (7.0466*10^- 7 - 5.78292*10^-7 I) Cos[(753.982 + 0. I) t] + (5.78292*10^-7 + 7.0466*10^-7 I) Sin[(753.982 + 0. I) t]) + 1.40932*10^-6 Sinh[459.372 t]) در[ 170]:= ساده کردن[%] خارج کردن[170] = 3.25269*10^7 (-1.40932*10^-6 Cosh[ 459.372 t] + (Cos[(376.991 + 0. I) t] - I Sin[(376.991 + 0. I) t]) ((7.0466*10 ^-7 + 5.78292*10^-7 I) + (7.0466*10^-7 - 5.78292*10^-7 I) Cos[(753.982 + 0. I) t] + (5.78292*10^-7 + 7.0466*10^-7 I) Sin[(753.982 + 0 I) t]) + 1.40932 * 10^-6 Sinh[459.372 t]) In[171]:= FullSimplify[%] Out[171]= 0. - 45.8409 E^(-459.372 t) + (22.9204 + 18.81 I) E^((0. - 376.991 I) t) + (22.9204 - 18.81 I) E^((0. + 376.991 I) t) In[172]:= ExpToTrig[%] Out[172] = 0. + (45.8409 + 0. I) Cos[(376.991 + 0. I) t] - 45.8409 Cosh[459.372 t] + (37.6201 + 0. I) Sin[(376.991 + 0. I) t] + 45.8409 Sinh[459.372 t] | پاکسازی InverseLaplaceTransforms در Mathematica |
58210 | برای ایجاد یک جدول و یک تابع درون یابی از داده های سه بعدی T=f(X,Y) من در اینجا پاسخ دارم: درون یابی داده های سه بعدی نحوه ایجاد جدول/تابع درون یابی داده های 4 بعدی T=f(X,Y,R) ? اگر انجام دهم دادا = مسطح کردن [جدول[{x، r، t، func[x، r، t]}، {x، 0، 1}، {r، 0، 0.12}، {t، 0، 1}] ، 1]; intfunc=Interpolation[data]; کار نمی کند func[x,r,t] یک تابع معتبر برای این دامنه است. فکر کنم به فلتن ربط داره | درون یابی داده های 4 بعدی |
38642 |   Obj فایل را می توان به درستی به max وارد کرد، اما وقتی فایل .3ds را به max وارد می کنم، برخی از اشیاء دوربین را دریافت می کنم. برخی از فایل های 3ds را می توان به حداکثر وارد کرد. فایل چه مشکلی دارد؟ آیا می توان چیزی را در Mathematica تغییر داد و فایل .3ds را به 3dsMax وارد کرد؟ فایل من اینجاست: | چرا نمی توان فایل 3ds را به 3dsmax وارد کرد |
32225 | من فهرستی از جفت‌های مختصات دارم، برای مثال فهرست سه جفت زیر را در نظر بگیرید: exampleList = {{151.335, 245.102}, {151.332, 245.187}}, {{41.435, 245.021}, {41.335, 245.102}, {{41.435, 245.021}, {41.335, 245.102, {131.048، 243.364}, {131.046, 243.321}} } با فرض اینکه فهرست بسیار بزرگ است، یک خط سریع برای محاسبه اختلاف میانه بین عناصر در هر جفت چیست؟ خروجی باید یکسان باشد: Median[exampleList[[All, 1]] - exampleList[[All, 2]]] آیا این سریعترین راه برای ادامه است؟ | روشی سریع برای محاسبه اختلاف میانه بین جفت عناصر |
11530 | > **تکراری احتمالی:** > از کجا می توانم نمونه هایی از برنامه نویسی خوب Mathematica را پیدا کنم؟ من یک دبیرستان هستم و از Mathematica برای یک پروژه تحقیقاتی استفاده می کنم. با این حال، یادگیری ریاضیات با تماشای ویدیوها کمی کند است. من می دانم که بسیاری از ویدیوهای مفید از موضوعات Mathematica به صورت آنلاین وجود دارد، اما می خواستم بدانم آیا کتاب یا کتابچه راهنمای مرجعی وجود دارد که بتوانم به صورت آفلاین بخوانم. من به این سوال نگاه کردم که بهترین آموزش ریاضی برای جوانان چیست؟ اما دوباره، فقط منابع آنلاین را فهرست می کند. بنابراین آیا کتابی وجود دارد که به تفصیل مقدمه ریاضیات را توضیح دهد؟ | مقدمه خوب / آموزش ریاضی **کتاب** |
46790 | من دوست دارم بتوانم یک عبارت را به Mathematica وارد کنم و Mathematica آن عبارت را بدون هیچ گونه ساده سازی به TeXForm تبدیل کند. به عنوان یک مثال پیش پا افتاده، در حال حاضر، اگر من 6/9 //TeXForm MM را برمی گرداند \frac{2}{3} می خواهم بتوانم آن را 6/9 تغذیه کنم و آن را به \frac{6}{9 برگردانم } بدیهی است که راه حل هایی وجود دارد که به طور مؤثری شامل نوشتن تجزیه کننده خودم می شود، اما من به طور خاص به دنبال راه حل های نسبتاً کوتاه و تمیز، در صورت وجود، هستم. | TeXForm بدون ساده سازی |
29540 | تصویر من فهرستی از مختصات فرم را دارم: CoordinateList = {{{107.187, 130.25}, {160.742, 131.872}, {22.1312, 86.4814}}, {{251.357, 47.47}2, 47.4627, 47.4634} {251.487، 126.181}}، {{51.1981، 15.1508}، {10.17، 44.4388}، {75.039، 4.44131}}، {{21.6951، 47.73.7}، 47.73131}، {93.9724، 139.979}}، {{107.914، 237.77}، {139.735، 199.392}، {20.8538، 88.0626}}، {{3.47162، 71.0204، 71.022} {83.2402، 228.76}}، {{244.43، 156.011}، {126.716، 77.7305}، {247.013، 87.2547}}، {{85.3221، 108.519، 108.568} {147.638، 107.363}}، {{135.401، 97.1536}، {210.616، 104.893}، {195.791، 210.578}}، {{95.4441، 115.4441، 115.436}، 115.436} {160.552، 30.2893}}، {{92.4965، 199.097}، {201.669، 56.4691}، {186.667، 113.938}}، {{98.7167، 45.615}، 45.615} {245.539، 177.681}}، {{103.834، 250.27}، {56.5259، 176.679}، {90.3859، 164.626}}، {{64.3762، 197.029، 197.029، 197.029} {52.4567، 200.263}}، {{31.2684، 73.8046}، {12.6404، 246.689}، {3.62497، 177.448}}، {{210.712، 104.82}، 104.712، 104.85} {63.3472، 197.042}}، {{92.1903، 12.4941}، {141.632، 112.287}، {221.041، 189.748}}، {{237.627، 76.491}، 76.753، 76.753. {150.973، 110.379}}، {{24.1639، 218.049}، {251.751، 185.44}، {161.526، 231.584}}، {{125.477، 237.406، 237.406. {4.64447، 49.3799}}، {{80.0287، 123.736}، {153.407، 131.396}، {11.0003، 202.104}}، {{250.583، 51.407، 202.104}}، {{250.583، 51.51، 26.974} {10.0789، 163.632}}، {{96.328، 67.6535}، {210.743، 104.839}، {175.073، 114.937}}، {{136.214، 115.24}، 115.24، 115.24، 115.24} {244.051، 57.6266}}، {{60.0216، 18.7106}، {173.178، 177.361}، {87.0396، 112.919}}، {{4.67427، 49.108، 49.386، 49.101، 49.110}} {77.1039، 162.763}}، {{134.911، 10.2993}، {79.7796، 61.8847}، {168.708، 104.301}}، {{200.808، 221.84، 221.8847}، {{200.808، 221.4.61}، 221.8847} {136.434، 150.225}}، {{110.313، 30.4609}، {37.538، 199.435}، {10.6894، 230.592}}، {{132.621، 98.095}، 98.095. {21.3729, 31.0911}}}؛ توجه داشته باشید که این یک لیست (طول = 30) از زیر مجموعه های مختصات است. این نقاط در یک جعبه مرزی از ابعاد قرار می گیرند: BoundingBox = {Min[CoordinateList[[All,1]]], Max[CoordinateList[[All,1]]], Min[CoordinateList[[All,2]]]، حداکثر [CoordinateList[[All,2]]]}; من می‌خواهم این کادر را به بزرگترین مجموعه ممکن از کاشی‌های مستطیلی $A \times B$ تقسیم کنم - جعبه مرزی نقاط را می‌توان در صورت لزوم کوتاه کرد. این تعداد کاشی را $k$ بنامید. سپس، بدون ایجاد اختلال در ترتیب زیر مجموعه‌های مختصات، می‌خواهم فهرستی از زیرمجموعه‌های $k$ از CoordinateList شامل نقاطی که در هر ناحیه مستطیلی قرار می‌گیرند، ایجاد کنم. در اینجا یک تصویر کوتاه (توسط ماوس، بنابراین نادقیق است!) از نحوه تقسیم بندی نقاط وجود دارد:  در اینجا، ما بهترین کار را انجام می دهیم تا یک کادر محدود برای لیست نقاط با کاشی هایی با ابعاد انتخاب شده (در اینجا - تقریباً $A=B=50$) کاشی کنیم، و سپس اگر یک نقطه سقوط کرد در زیر یک کاشی خاص، به زیر مجموعه ای برای آن کاشی اختصاص داده می شود. زیرمجموعه باید به زیر مجموعه های اولیه در CoordinateList s.t اصلی احترام بگذارد. در هر زیر مجموعه می توانیم ببینیم در حالی که عنصر CoordinateList با یک نقطه مطابقت دارد. آیا راهی برای ادامه کار بهتر از تعریف فهرست مختصات برای هر کادر، و بررسی عضویت با چند بررسی نابرابری، یا به‌طور فشرده‌تر، محاسبه یک عدد سیم‌پیچ با استفاده از: Graphics`Mesh`InPolygonQ[poly, pt] وجود دارد. با استفاده از Pick[] انجام می شود؟ مشکلی که من دارم این است که CoordinateList من در واقع کمی بزرگتر از مثال ارائه شده است و من باید این پارتیشن بندی را سریع انجام دهم. | تقسیم یک مجموعه داده از مختصات دو بعدی به زیرمجموعه مختصات زیر کاشی های غیر همپوشانی یک جعبه مرزی |
22875 | من در ریاضیات تازه کار هستم و با NDSolve آزمایش می کردم و یک نمایش ساده از حرکت مداری و قوانین نیوتن انجام می دادم. من کد زیر را کنار هم گذاشتم که به نظر می رسد همه آنها کار می کنند به جز شی Graphics در مبدا که به نظر می رسد سوسو می زند/حرکت می کند؟ من سعی کردم شی گرافیکی را که این شی را نمایش می دهد به بخش مقداردهی اولیه منتقل کنم اما به نظر نمی رسد کمکی کند. Tracksymbols را هم امتحان کردم اما این هم کار نمی کند. هر گونه ایده / پیشنهاد بسیار قدردانی می شود. ماژول[{t,tfinal=20,x0=1.5,y0=1.0,xv0=0.2,yv0=0.5,range = {{-3,3},{-3,3}},eqs,sol,fx,fy }، معادله = {y''[t]+y[t]/(x[t]^2+y[t]^2)^(3/2)==0,x''[t]+x[t]/ (x[t]^2+y[t]^2)^(3/2)==0,x'[0]==xv0,y'[0]==yv0,x[0]==x0 ,y[0]==y0}; sol = Flatten @ NDSolve[eqs,{x,y},{t,tfinal}]; fx[t_]:=x[t] /. سل fy[t_]:= y[t] /. سل دستکاری[g =Graphics[{Red,PointSize[0.02],Point@ {fx[t],fy[t]}},PlotRange->range]; نمایش[p,g,p1], {t,0,tfinal}, Initialization :> {p=ParametricPlot[{{fx[k],fy[k]}},{k,0,tfinal},PlotRange-> محدوده، PlotLabel->سیاره ای motion],p1=Graphics[{Blue,PointSize[0.03],Point[{0,0}]},PlotRange->range]} ]  در اینجا یک «تفاوت تصویر» از دو فریم مجاور یک صفحه ضبط شده از انیمیشن آمده است:  نقطه مرکزی به طرفین حرکت کرده است... | دستکاری - سوسو زدن گرافیک |
18703 | بگویید من یک حلقه «Do» دارم که می‌خواهم به طور موازی آن را ارزیابی کنم: «Do[Something, {i, 1, M}]». من می خواهم این لیست را به تکه هایی تقسیم کنم که کرنل های جداگانه ارزیابی می کنند. با این حال، من می خواهم به صراحت این تکه ها را مشخص کنم، چیزی که به نظر می رسد «ParallelDo» اجازه آن را نمی دهد. ParallelDo در واقع مقادیر $i$ را برای ارزیابی در طول یک حلقه Do پارتیشن بندی می کند؟ اگر من یک لیست $L$ داشته باشم که در آن باید به $L[i]$ در تکرار $i$th حلقه Do دسترسی داشته باشم، چگونه می توانم از کند شدن سرعت مرتبط با استفاده از لیست بزرگ جهانی جلوگیری کنم؟ | تعیین پارتیشن بندی تکرارهای حلقه Do بین هسته ها؟ |
48344 | من سعی می کنم با استفاده از Findfit داده ها را با xerror و error تطبیق دهم، بنابراین همان فرم قبلی را امتحان می کنم: http://reference.wolfram.com/applications/eda/FittingDataToLinearModelsByLeast- SquaresTechniques.html که { {x,errx},{y,erry}} بنابراین کد من این است: data2201vol = ReadList[data.dat, {{Number, Number}, {Number, Number}, {Number, Number},{Number,Number}}][[All, {1, 3}]] data1 = data2201vol res1 = FindFit[data1, model, t, eta]؛ اما وقتی ارزیابی می‌کنم به این می‌رسم: FindFit::fitd: آرگومان اول {{{7.98187،2.92332}،{65326،255.59}}،{{13.0174،2.91387}،{61510،248.012}}،{{23.0829،2.98836}،{231.98836}،{231.4.5 5,3.0372},{45142,212.466}},{{53.2883,3.11867},{41257,203.1 18}}،{{63.3186،3.16282}،{38048،195.059}}،{{83.3984،3.23615 }،{32628،180.632}}،{103.479،3.26169}،{28339،168.342}}،{{1 23.585،3.36999}،{24976،158.038}}،{{203.785،3.47143}،{16381 ,127.988}}،{{243.893،3.62374}،{13685،116.983}}،{{303.901،3 .54541},{10845,104.139}},{{363.98,3.57129},{8753,93.5575}} در FindFit یک لیست یا یک آرایه مستطیلی نیست. >> البته مدل به خوبی تعریف شده است، زمانی کار می کند که از ورودی کلاسیک تری بدون خطا استفاده کنم. من چیز زیادی در مورد آن پیدا نکردم، اگر کسی ایده ای دارد! | برازش داده ها با xerrors و errors با استفاده از Findfit |
57515 | من روی برخی از ساختارهای داده کلاسیک (پشته، صف و غیره) کار می کنم و می خواهم سبک oo را در MMA تقلید کنم. به عنوان اولین تلاش، من می خواهم یک آرایه را در یک انجمن ذخیره کنم، مانند این: q = <|elems -> ConstantArray[Null, 4]|> > > <|elems -> {Null, Null, Null, Null}| > > بعداً، می‌خواهم آرایه‌ام را به صورت جانبی اعمال کنم، مانند این q[elems][[2]] = 42; > Set::setps: q[elems] در انتساب قسمت نماد نیست. >> آه، بله، البته، من به یک نماد نیاز دارم... تلاش بعدی این است: q = Module[{storage = ConstantArray[Null, 4]}، <|elems -> Hold[storage]|>] > > <|elems -> Hold[storage$1987]|> > In[4]:= ReleaseHold[q[elems]][[2]] = 42 > در طول ارزیابی In[4]:= Set::setps: ReleaseHold[q[elems]] در قسمت > انتساب یک نماد نیست. >> > > > 42 > اوه، بله، این کار نمی کند. من می‌توانم کارهای زیر را انجام دهم، اما هر بار آرایه را کپی می‌کند و هدف از اجرای الگوریتم‌های کلاسیک (که بازدهی است) را از بین می‌برد: q = <|elems -> ConstantArray[Null, 4]|>; SetAttributes[setQ, HoldFirst]; setQ[q_, slot_, item_] := Module[{newElems = q[elems]}, newElems[[slot]] = item; q[elems] = newElems; q[عناصر]]; setQ[q, 2, 42] > > {Null, 42, Null, Null} > به نظر می‌رسد که به نوعی از «Part» نیاز دارم که نماد نگه‌داشته شده را در سمت چپ آن ارزیابی نکند -- PartHoldFirst. من راهی برای انجام این کار با چیزهایی که می دانم نمی بینم. | اثر جانبی یک آرایه در یک انجمن؟ |
48260 | من سعی می کنم قاب طرح همپوشانی که ساخته ام را برچسب گذاری کنم. با این حال، به هیچ وجه کار نمی کند. این کد من است: A2 = A[[15 ;; 31، 2]]؛ PlotA = ListLinePlot[A2, PlotStyle -> Red, ImagePadding -> 25, Frame -> {True, False, True, True}, FrameTicksStyle -> Directive[15], FrameTicks -> {{{2, 1995}, {7 ، 2000}، {12، 2005}، {17، 2010}}، هیچ، {{2، 1995}، {7، 2000}، {12، 2005}، {17، 2010}}، همه}، FrameStyle -> {Automatic, Automatic, Automatic, Red}, FrameLabel - > {{نادرست، مصرف}، {سال، سال}}]; C2 = مصرف[[1 ;; 17، 2]]؛ PlotC = ListLinePlot[C2, PlotStyle -> Blue, ImagePadding -> 25, Frame -> {False, True, False, False}, FrameTicksStyle -> Directive[15], FrameStyle -> {Automatic, Blue, Automatic, Automatic}, FrameLabel -> {{False, Affordability}, {False, نادرست}} ]; همپوشانی[{PlotA, PlotC}]  آیا راه درستی را انجام می دهم؟ هنگامی که نمودار نمایش داده می شود، هیچ برچسبی قابل مشاهده نیست. | برچسب زدن قاب طرح |
52184 | من سعی می کنم با استفاده از کد زیر یک متغیر کانولوشن را ادغام کنم. با این حال، برنامه برای تکمیل ادغام بیش از حد طول می کشد. آیا کسی نکاتی برای کدنویسی دارد که بتواند این کار را سریعتر کند؟ convolutionIntegralinEveryone = Mean[convolutionIntegralinEachIndividual]; plottingDistributionofIntervals = ParametricPlot[{x/(2*Pi), convolutionIntegralinEveryone}, {x, 0, longestDosingIntervalObserved*3}, Aspect Ratio -> Full, PlotRange -> All] plottingCumulativeDistributionofIntervals(P2*{ime) NIntegrate[convolutionIntegralinEveryone، {x, 0, y}, MinRecursion -> 4, AccuracyGoal -> 2]}, {y, 0, longestDosingIntervalObserved*8}, AspectRatio -> Full, PlotStyle -> {Blue, ThickPlotRange -, > همه] پیچیدگیIntegalinEveryone است میانگین انتگرال های کانولوشن در همه افراد (100000 فرد شبیه سازی شده با چندین بازه وجود دارد) و کد به شرح زیر است: convolutionIntegralinEachIndividual=جدول[Sum[(1/totalCountofIntervalsEachIndividual[[ii]])*distributionofInterv alsinEachIndividual[[ii,jj,2]]*diracVonmisesConvolution[[distributionofIntervalsinEachIndividual[[ii,jj,1]]+1]], {jj,1,Length[distributionofIntervalsinEachIndividual[[ii]]]}], {ii,1,Length[distributionofIntervalsinEachIndividual]}]; همچنین می‌خواهم اضافه کنم که کد با مجموعه‌های داده دیگر حاوی پارامترهای مختلف اجرا شده است. | پیچیدگی پیچیده |
41563 | من مطمئن نیستم که این حتی با _Mathematica_ امکان پذیر است یا خیر، اما می خواهم زوایای بین تمام خطوط در این تصویر را استخراج کنم:  از خطوط 12 دلاری تشکیل شده است، بنابراین من ماتریسی با ورودی های 144 دلاری می خواهم. من واقعاً نمی دانم حتی چگونه شروع کنم. هر ایده ای؟ | استخراج زوایا از یک تصویر ساده |
19843 | من اخیراً به طور تصادفی با این سایت برخورد کردم: Koalas to the Max، و اولین فکری که به ذهنم رسید این بود که من می خواهم این را با Mathematica دوباره بسازم. به عنوان اولین قدم، سعی کردم یک «دیسک» ایجاد کنم که وقتی مکان‌نمای ماوس آن را لمس می‌کند، خود را به چهار دیسک تقسیم می‌کند. آن چهار دیسک به نوبه خود باید از هم جدا شوند. این چیزی است که من تاکنون داشته ام: makeDisks[pos_] := makeDisks[1, pos] makeDisks[level_, pos_] := Module[{ disk = Disk[pos, 1/level]}, Mouseover[Dynamic@disk, Dynamic[ disk = makeDisks[سطح + 1، #] و /@ (pos + # و /@ (1/(2 سطح)) Tuples[{-1, 1}, 2])]] ] (* تست با موارد زیر *) گرافیک[{makeDisks[1]}, PlotRange -> {{-1, 1}, {-1, 1}} ] برای اولین دیسک به نظر می رسد که این کار همانطور که من می خواهم کار می کند. با این حال، برای مراحل بعدی، موقعیت‌یابی را اشتباه انجام دادم و برخی از دیسک‌ها با لمس یکی دیگر به دیسک‌های بزرگتر برمی‌گردند. چگونه می توان این مشکلات را برطرف کرد؟ در مرحله بعدی می خواهم رنگ ها را به دیسک ها اضافه کنم. شاید بتوان این کار را با استفاده از «MapIndexed» با «makeDisks» در «ImageData» برخی از تصاویر انجام داد. رنگ ها در هر مرحله احتمالاً باید مقادیر متوسط زیر مجموعه های مناسب داده های تصویر باشند. هر کمکی برای پیشبرد این برنامه کوچک بسیار قدردانی می شود! | تقسیم دینامیک دیسک ها با ماوس |
30411 | من می‌خواهم هنگام استفاده از Mathematica 9.0 در حالت خط فرمان، Ctrl-U را به kill line نگاشت کنم (یعنی نه در قسمت جلو، اما زمانی که از خط فرمان یونیکس توسط ریاضی فراخوانی می‌شود). من می‌دانم که (در مک) دایرکتوری /Applications/Mathematica.app/SystemFiles/FrontEnd/TextResources/Macintosh حاوی فایل KeyEventTranslations.tr است، اما به نظر می‌رسد این فایل فقط روی قسمت جلو تاثیر می‌گذارد، نه رفتار هسته زمانی که از خط فرمان فراخوانی می شود. همچنین می‌دانم که Ctrl-C و Ctrl-G قبلاً به Kill line نگاشت شده‌اند (اگرچه به نظر نمی‌رسد که ورودی‌های مربوطه در KeyEventTranslations.tr داشته باشند). اما من ترجیح می دهم از Ctrl-U استفاده کنم زیرا این همان چیزی است که در سایر برنامه ها استفاده می کنم. (توجه: Ctrl-U در Math 8.0 کار می کرد). | نقشه برداری کلید در حالت خط فرمان |
45117 | y = a + b x; من می توانم این خروجی تمایز معمولی «y» w.r.t را درک کنم. `x` D[ y, x] > > b > اما من معنی ریاضی این خروجی را نمی‌فهمم D[y] > > a + b x > در واقع هیچ استفاده مشابهی از «D[f]» وجود ندارد ( با تنها آرگومان واحد) در مستندات _Mathematica_. معمولاً _Mathematica_ عدم تطابق تعداد آرگومان را هنگام اجرا نشان می دهد، به عنوان مثال. > > ... با آرگومان m فراخوانی می شود؛ n آرگومان مورد انتظار است > آیا کسی می تواند به من کمک کند تا معنای D[f] را بفهمم؟ آیا این یک اشکال یا رفتار غیرمستند در _Mathematica_ است؟ | معنای ریاضی پشت D[f] چیست؟ |
48077 | اول اینکه من مبتدی هستم. من می توانم مجموع ریشه ها را با عبارت زیر محاسبه کنم: Roots[x^7 + 5 x^6 + x^5 + x + 1 == 0, x] Plus @@ (x /. {ToRules[%]}) / / Simplify البته من به جز علامت، ضریب x^6 را دریافت می کنم. حال، آیا راهی برای محاسبه توابع متقارن پیچیده‌تر، برای مثال مجموع xi/xj برای همه i,j وجود دارد؟ | تابع متقارن ریشه های یک چند جمله ای |
33853 | من Export[file.png,codeThatMakesAGraphicsObject[],PNG] دارم. و می خواهید برخی اطلاعات فراداده خاص را جاسازی کنید. آیا راه ساده ای برای این کار وجود دارد؟ * * * توجه داشته باشید که این کد از قبل (ظاهراً به طور خودکار) شامل اطلاعات فراداده برای «رزولوشن افقی»، «رزولوشن عمودی»، «نرم‌افزار استفاده‌شده» و «تاریخ و زمان دیجیتالی‌سازی» است، و من نمی‌خواهم مزاحمتی ایجاد کنم. با هر فیلدی که اضافه کنم | چگونه می توانم ابرداده را با استفاده از Export ترکیب کنم؟ |
37143 | دستور «Table[Polt[Sin[k x],{x,1,10}],{k,1,30}]» فهرستی از گرافیک ها را تولید می کند. من می‌خواهم هر مورد فهرست را به‌عنوان یک فایل jpg مجزا صادر کنم، نامگذاری شده بر اساس ترتیب ظاهر در فهرست. چگونه می توانم این کار را انجام دهم؟ پیشاپیش ممنون | صادرات یک جدول گرافیکی به فایل های فردی |
58211 | من احساس می کنم این باید ساده باشد، اما من به دیوارها می دوم. بگویید کسی مختصات رئوس پنج ضلعی و نقطه مرکزی شش ضلعی را به شما می دهد. آیا راهی برای دریافت لیست مرتب از نقاط مرزی وجود دارد؟ بگذارید سعی کنم این را در یک تصویر قرار دهم. به عنوان مثال، اگر کسی لیستی به من بدهد «{+,m,\pi,[],2}» به اضافه نقطه مرکزی C، و من آن را رسم کنم و 2 m + C [] \pi پیدا کنم آیا به هر حال می‌توانم استخراج کنم. لیست: `{2,+,\pi,[],m}` تا جایگشت چرخه ای؟ در حالت ایده‌آل می‌خواهم بتوانم جهت‌گیری‌ها را در جهت عقربه‌های ساعت در مقابل خلاف جهت عقربه‌های ساعت متمایز کنم، اما واقعاً به جایگشت چرخه‌ای اهمیتی نمی‌دهم. با تشکر از هر گونه کمک در پیشبرد! ویرایش بسیار مهم: از همه برای کمک شما متشکرم، من پیشنهادات زیادی را امتحان کرده ام، اما یک عنصر حیاتی را در همه این موارد بیان کردم. **نکات من سه بعدی است!** به نظرم همه این روتین ها، ConvexHullMesh، FindCurvePath و غیره همه با مختصات **2D** کار می کنند. از آنجایی که مرکز را می شناسم، به این فکر می کردم که سعی کنم بر روی صفحه ای عمود بر نقطه مرکزی قرار بگیرم، اما ممکن است خیلی طولانی باشد. * * * نقاط اینجا هستند: مرکز: {0.951057،-0.309017،0.} همسایگان: {{0.723607، -0.525731، -0.447214}، {0.850651، 0.، -0.525731}، 0.525731}، 4. 0.447214}، {0.951057، 0.309017، 0.}، {0.587785، -0.809017، 0.}، {0.688191، -0.5، 0.525731}} | ترتیب نقاط مرزی یک چند ضلعی |
34527 | من سعی می کنم پالیندروم ها را در فرهنگ لغت پیدا کنم، اما خروجی من همه آنها را به من نمی دهد. من تا الان این را دارم Palindrome[] := DictionaryLookup[y_ /; (y == StringReverse[y])] Palindrome[] و خروجی من فقط «{a,I}» را به من می دهد. ورودی من چه اشکالی دارد؟ من آن را نمی بینم. * * * ممنون. | عملکرد یافتن پالیندروم من چه اشکالی دارد؟ |
24360 | من سعی می کنم یک مسئله الکترودینامیک را به صورت عددی با استفاده از یک تابع پایه B-splines حل کنم. لطفاً از من نپرسید چرا، اما اگر واقعاً می خواهید بدانید، این تکلیف است. با استفاده از کد زیر، توابع پایه B-spline را با توجه به دنباله گره خاص و بازه های x و y مربوطه با موفقیت رسم کردم. گره ها = {0، 0، 0، 0، 0.2، 1، 1، 1، 1} Plot3D[Evaluate[Table[BSplineBasis[{4, knots}، i، x]، {i، 0، 3}]] ارزیابی [ جدول[BSplineBasis[{4, knots}, i, y], {i, 0, 3}]], {x, 0, 1}, {y, 0, 1}] نمودار مربوطه به این صورت است:  اکنون من هستم سعی کنید همین کار را برای مشتقات دوم B-splines با استفاده از کد زیر انجام دهید: knots = {0, 0, 0, 0, 0.2, 1, 1, 1, 1} Plot3D[Evaluate[Table[D[BSplineBasis[{4, knots}, i, x], {x, 2}], {i, 0, 3}]] Evaluate[Table[D[BSplineBasis[{4, گره ها}، i، y]، {y، 2}]، {i، 0، 3}]]، {x، 0، 1}، {y, 0, 1}] با این حال، کار نمی کند و یک نمودار خالی و تعداد زیادی پیغام خطای قرمز تولید می کند. من چندین ترکیب از عملگرهای D، Table و Evaluate را امتحان کرده‌ام، اما به نظر می‌رسد که هیچ چیز کار نمی‌کند. من چه غلطی می کنم؟ | ترسیم مشتقات B-splines |
33509 | من سعی می کنم بخشی از یک مجموعه داده را در تابع $$ae^{-b\sqrt{x-c}}$$ قرار دهم. دوست من از GNUPlot برای این کار استفاده می کرد و نتایج نسبتاً خوبی گرفت. اما وقتی با _Mathematica_ سعی می کنم این کار را انجام دهم: NonlinearModelFit[Tmean, a*Exp[-b*Sqrt[x - c]], {{a, 45}, {b, 2}, {c, 1.8}}, x] ). > > -188.006 E^{1.17551\sqrt{-<<18>> + x}} > > > Data= {{2.76134، 6.134}، {2.7552، 6.081}، {2.7491، 6.224}، 8،263، 8.74. ، > {2.73696، 6.629}، {2.73093، 6.486}، {2.72493، 6.719}، {2.71895، 6.989}، > {2.713، 7.076}، {2.70708، 2.70708، 2.70708، 7.2، 2.70708، 2.70708، 7.2، 7.2 {2.69531، 7.37}، > {2.68946، 7.626}، {2.68364، 7.59}، {2.67784، 7.74}، {2.67207، 7.723}، > {2.66636، 7.6636، 7.6، 7.6، 6.6، 7.5 {2.65491، 7.668}، {2.64923، 8.03}، > {2.64359، 8.16}، {2.63796، 7.932}، {2.63236، 8.174}، {2.62678، 2.62678، 8.23 > 8. 8.171}، {2.6157، 8.292}، {2.61019، 8.247}، {2.60471، 8.363}، > {2.59925، 8.541}، {2.59381، 8.358، 8.358، 8.358، 8.358}، {4.358، 8.358، {2. 8.404}، > {2.57763، 8.414}، {2.57229، 8.363}، {2.56696، 8.509}، {2.56166، 8.556}، > {2.55638، 8.295، 8.295، 8.295، 8.295، 8.295}، 8.295، 8.363}، {2.54588، 8.335}، {2.54066، 8.359}، > {2.53546، 8.581}، {2.53029، 8.311}، {2.52514، 8.308}، {2.52، 8.308}، {2.52، 1، 8.2، 8.7} {2.5098، 8.075}، {2.50473، 8.098}، {2.49968، 8.119}، > {2.49465، 7.891}، {2.48964، 7.682}، {2.48415، 2.49968، 8.119}، {2.48964، 7.682}، {2.48415، 2.49968، 8.119. 7.593}، > {2.47473، 7.482}، {2.4698، 7.567}، {2.46489، 7.053}، {2.46، 7.213}، > {2.45513، 7.077}، {2.4698، 7.567}، {2.46489، 7.053}، > {2.45513، 7.077}، 2.4698، 7.077}، {2.45، 2.4. 6.81}، {2.44063، 6.796}، > {2.43584، 6.643}، {2.43106، 6.633}، {2.42631، 6.323}، {2.42157، 5.994، 5.994}، 5.994، 1.6، 6.643}، > {2}. {2.41214، 6.063}، {2.40746، 5.797}، {2.40279، 5.808}، > {2.39815، 5.684}، {2.39352، 5.506}، {2.38891، {2.38891، {2.38891، {2.38891، 4. 5.531}، > {2.37974، 5.207}، {2.37518، 5.193}، {2.37063، 5.247}، {2.36611، 4.985}، > {2.3616، 4.883، 4.883، 4.883، 4.885}، {2.3616، 5.193}، {2.35264، 4.501}، {2.34819، 3.966}، > {2.34375، 4.399}، {2.33932، 4.297}، {2.33492، 4.154}، {2.33011، {2.33053، 4. 3.853}، {2.3218، 3.654}، {2.31746، 3.521}، {2.31314، 3.505}، > {2.30883، 3.519}، {2.30454، 3.627، 3.620}، {2.30454، 3.627}، 3.620}، {2.31746، 3.620}، {2.31746، 3.521}، {2.31314، {2. 3.412}، > {2.29176، 3.624}، {2.28753، 3.43}، {2.28332، 3.345}، {2.27912، 3.503}، > {2.27494، 3.20، {2.27494، 3.20، {2.27494، 3.20، {2.6، 3.2، 3.27، 3.43، {2.28753، 3.43}. 3.015}، {2.26249، 2.968}، > {2.25836، 2.76}، {2.25426، 2.523}، {2.25017، 2.624}، {2.24609، 2.562}، 2.562، 2.2.2، 2.562}، > {2.23798، 2.525}، {2.23395، 2.413}، {2.22993، 2.279}، > {2.22593، 2.262}، {2.22194، 2.47}، {2.21798، 2.21798، 2.21798 > {2.21006، 2.204}، {2.20612، 2.224}، {2.20221، 2.316}، {2.1983، 2.183}، > {2.19441، 2.323}، {2.19053، 2.19053، 2.19053، 2.26.2. 1.981}، {2.18282، 2.047}، > {2.17898، 2.096}، {2.17516، 2.062}، {2.17135، 2.091}، {2.16756، 2.051}، 2.16756، 2.051}، 2.16756، 2.051}، 2.16756، 2.051}، 2.057، 2.6، 2.096}، > 2.048}، {2.15625، 2.231}، {2.1525، 1.956}، {2.14877، > 2.066}، {2.14506، 2.082}، {2.14135، 2.0197، 2.019}، 2.019}، 2.019، 2.6، {2. {2.13398، > 2.043}، {2.13031، 1.94}، {2.12666، 1.985}، {2.12302، 2.172}، {2.11939، > 2.175}، {2.11577، {2.11577، > 2.175}، {2.11577، 1.94}، {2.12666، 1.985} 2.184}، {2.10857، 2.082}، {2.10499، > 1.994}، {2.10143، 2.081}، {2.09787، 2.066}، {2.09433، 2.239، 2.239، 2.239، > 1.994}، {. {2.08728، 2.192}، {2.08377، 2.207}، {2.08027، 2.3}، {2.07679، > 2.342}، {2.07331، 2.346}، {2.06985، 2.06985، 2.06985، 2.0697}، {2.06985، 2.2.3، 2.08027، 2.3. {2.06297، > 2.436}، {2.05954، 2.321}، {2.05612، 2.433}، {2.05272، 2.528}، {2.04933، > 2.714}، {2.05612، 2.433}، {2.05272، 2.528}، {2.04933، > 2.714}، {2.05954، 2.04594، {2.04594، {2.05954، 2.321}، 2.682}، {2.03921، 2.621}، {2.03587، > 2.899}، {2.03253، 3.089}، {2.0292، 3.136}، {2.02589، 3.259، 3.259}، 3.259}، 3.259}، 3.259}، 3.259}، 3.259}، > 2.899}، {2.089} > 2.899}. {2.01929، 3.147}، {2.016، 3.295}، {2.01273، 3.279}، {2.00947، > 3.294}، {2.00622، 3.47}، {2.00291، 3.4، 3.4، 00291، 3.4 {1.99652، > 3.882}، {1.99332، 4.078}، {1.99012، 3.939}، {1.98693، 4.153}، {1.98375، > 4.395}، {1.99012، {1.98058، {1.98058، > 4.395}، {1.99012، 4.078} 4.471}، {1.97427، 5.051}، {1.97113، > 5.072}، {1.968، 5.454}، {1.96488، 5.711}، {1.96178، 6.012}، 6.012}، 6.012، 6.6 > 1.95} {1.95559، 6.691}، {1.95251، 7.021}، {1.94944، 7.428}، {1.94638، > 7.902}، {1.94333، 8.348}، {1.94028، {1.94028، {1.94028}، {1.94028، 9.9. 9.836}، {1.93423، > 10.504}، {1.93122، 11.491}، {1.92821، 12.563}، {1.92522، 13.621}، {1.92224، {1.92224، > 14.6، 14.8، 1.92224، 1.92224، > 14.7} {1.91629، 17.614}، {1.91334، 19.183}، {1.91039، > 20.854}} زمانی که «a» باید حدود 50 دلار، «b» حدود 5-7 دلار آمریکا و «c» حدود 1.88 دلار باشد. هر دوی ما حدس های اولیه یکسانی داریم. «<< >>» به چه معناست و چرا چنین نتایج بدی دریافت می کنم؟ داده ها: _Mathematica_: ویرایش: داده های اضافه شده | خطاهای برازش منحنی |
30415 | من در حال حاضر یک فرمان تودرتوی «Table» در حال اجرا (در Mathematica 9) با دو نوار پیشرفت برای ردیابی متغیرها دارم. من باید کامپیوتر را در عرض چند دقیقه خاموش یا هایبرنیت کنم و محاسبه فقط تا نیمه تمام شده است. در چنین شرایطی چه کاری می توانم انجام دهم. من تقریباً مطمئن هستم که به سادگی خواب زمستانی کار نمی کند، زیرا به یاد دارم که در Mathematica 8 کار نمی کند. آیا ورود به یک جلسه فرعی و _سپس خواب زمستانی کارساز خواهد بود؟ یا وارد شدن به یک subsession و ریختن کرنل؟ در حالی که در شرایط فعلی خود ترجیحی نسبت به خاموش کردن یا خواب زمستانی ندارم، راه حلی که به من امکان می دهد Mathematica را ببندم و ارزیابی را در زمان دیگری (پس از خاموش شدن و غیره) از سر بگیرم ایده آل خواهد بود. توجه: این سوال در مورد سلولی است که از قبل در حال اجرا است (بنابراین من نمی توانم آن را تغییر دهم)، اما اگر انجام این کار در اینجا امکان پذیر نباشد، پاسخی که نحوه اجرای Table را به صورت وقفه و ذخیره نشان می دهد. خوب خواهد بود 1 1\. من ایده بسیار خوبی در مورد نحوه انجام این کار دارم (به‌جای f با استفاده از «جدول»، داده‌ها را به صورت پویا به فهرستی اضافه کنید، اما ممکن است راه‌های بهتری برای انجام این کار وجود داشته باشد. | چگونه می توانم وضعیت ارزیابی فعلی یک دفترچه یادداشت را ذخیره کنم و بعداً از آن شروع کنم؟ |
5059 | من چندین سال است که از Mathematica استفاده می‌کنم اما در سطح بسیار پایینی - ترکیب کردن عملکرد داخلی به طور ناکارآمد و ترس از دیدن # و &ها وقتی می‌بینم دیگران از آنها استفاده می‌کنند (من هرگز این کار را نمی‌کنم). من می خواهم مهارت های خود را بهبود بخشم. برای کسانی که با اصول ریاضیات آشنا هستند اما دوست دارند کاربردهای پیچیده تری از Mathematica بیاموزند، کدام کتاب برای خواندن بهتر است؟ | چه کتاب ریاضیاتی بخریم؟ |
13050 | من یک دفترچه یادداشت دارم که سلولی در آن نصب شده است که یک بنر با چند گرافیک را نشان می دهد. هنگامی که من این نوت بوک را به نمایش اسلاید تبدیل می کنم، بنر به خوبی در هر اسلاید نمایش داده می شود. اما نوار ابزار ناوبری قابل مشاهده نیست، ظاهراً توسط سلول متصل من پوشانده شده است. چگونه می توان هر دو، نوار ابزار ناوبری و بنر گرافیکی خود را در نمایش اسلاید نمایش داد؟ | چگونه سلول متصل و نوار ابزار ناوبری را در نمایش اسلاید بسازیم؟ |
17825 | من سعی می کنم یک تصویرسازی از فرآیند تصادفی ایجاد کنم: تلنگر سکه. چیزی که می‌خواهم تجسم کنم، نتیجه تلاش i-ام است: مقدار 1 یا 0 (نقطه) و میانگین (خط) در مرحله i-ام. کد من به شرح زیر است: m = {}; c = {}; k = {}; Animate[ AppendTo[c، RandomInteger[]]; AppendTo[m، Mean[c]]; AppendTo[k, i]; نمایش[ ListPlot[Transpose[{k, c}]], ListPlot[Transpose[{k, m}], Joined -> True, PlotRange -> {{1, 100}, {0, 1}}, AxesOrigin -> {1, 0}] ] , {i, 1, 100, 1}, AnimationRepetitions -> 1, AnimationRunning -> False ] چیزی که من نمی توانم بفهمم این است: چرا در همان ابتدا چنین طرحی دریافت می کنم:  خط آنطور که باید انتظار می رفت یک مقدار متوسط نیست. مورد دوم: چرا با وجود اینکه من AnimationRunning->False دارم، در حال حاضر دو نقطه وجود دارد؟ و سوم: چرا k لیست فقط با یکها پر شده است؟ آیا نباید از 1 تا 100 مقدار داشته باشد؟ | سوال ساده Animate[] |
33858 | من نقاط داده 389 دلاری دارم که در یک شی «EventData» تعریف شده‌اند و می‌خواهم کیفیت تناسب این داده‌ها را با توزیع Weibull با پارامتر 3 دلار قضاوت کنم. این مجموعه داده خاص حاوی هیچ سانسوری نیست، اما به طور کلی در مجموعه داده های آینده من سانسور وجود خواهد داشت. رویکرد من این است که سه پارامتر را با استفاده از EstimatedDistribution پیدا کنم و سپس توزیع یافت شده را با تولید تعدادی تغییر تصادفی از آن نشان دهم تا بتوان آنها را با شی EventData اصلی مقایسه کرد. من از LogRankTest برای تولید $p$-value برای قضاوت در مورد تناسب استفاده می کنم. سوال اساسی من این است که آیا روش ظریف تری برای انجام این کار در _Mathematica_ وجود دارد؟ اطلاعات و کد من در زیر آمده است. داده‌های خام اینجا هستند: data1=Table[40.8,{10}]; data2=جدول[42.075,{23}]; data3=جدول[43.35,{48}]; data4=جدول[44.625,{80}]; data5=جدول[45.9,{63}]; data6=جدول[47.175,{65}]; data7=جدول[48.45،{47}]; data8=جدول[49.725,{33}]; data9=جدول[51,{14}]; data10=جدول[53.55،{6}]; data=Flatten[{data1,data2,data3,data4,data5,data6,data7,data8,data9,data10}]; اینجا جایی است که من شی 'EventData' را تعریف می کنم و توزیع مناسب، توزیع را تعیین می کنم. censoring=جدول[0,{طول[داده]}]; eventdata=EventData[data,censoring] dist=EstimatedDistribution[eventdata,WeibullDistribution[a,b,c]] EventData[ ] WeibullDistribution[2.62045,7.14193,39.7656] و اینجا جایی است که من $pamet را تعیین نمی کنم. LogRankTest. n=200000; i=0; انجام دهید[ {i=i+1, If[i>4, Break[]], samplevalues=RandomVariate[dist,{n}], logrankpvalue=LogRankTest[{eventdata,samplevalues}] , Print[i=,i , Log Rank p Value=,logrankpvalue]}, {5}] i=1 Log Rank p Value=0.999826 i=2 Log Rank p Value=0.973828 i=3 Log Rank p Value=0.948566 i=4 Log Rank p Value=0.976803 توجه داشته باشید که با $n$ مقدار نسبتاً بزرگی تنظیم شده است ($200\,000$)، $p$-مقادیر حدود $0.97$ تولید می شود که نشان دهنده خطر است نرخ های دو مجموعه داده با هم تطابق بسیار خوبی دارند. فکر می‌کنم این به من می‌گوید که «EstimatedDistribution» کار خوبی در اتصال انجام داده است. برعکس، به طور کلی، مقادیر کوچک $n$ (به عنوان مثال، $10$) توافق بسیار ضعیف تری را همانطور که انتظار می رود و همانطور که توسط $p$-values کوچکتر نشان می دهد، ایجاد می کند. من چهار $p$-value ایجاد می‌کنم زیرا مشاهده کرده‌ام که بسته به مقادیر تصادفی خاص انتخاب شده، می‌توان یک $p$-value بزرگ با مقادیر کوچک $n$ تولید کرد. سوالات من این است: شاید در مقایسه با توزیع نظری، به جای نمونه برداری از دور، مستقیماً فاصله بگیرید؟ 2. اگر این رویکرد (یا هر رویکرد پیشنهادی بهبودیافته) برای مورد _no-censoring_ قوی باشد، آیا اگر شی 'EventData' حاوی مقادیر _censored_ باشد نیز قوی است؟ | قضاوت در مورد کیفیت برازش یک شی EventData با یک توزیع با استفاده از LogRankTest |
36847 | من می‌خواهم تابع $h=f-\lambda_{1}g_{1}-\lambda_{2}g_{2}$ را تشکیل دهم که در آن $f$ تابعی است برای بهینه‌سازی با توجه به محدودیت‌های $g_{1}= 0$ و $g_{2}=0$ تا بتوانم اولین مشتقات جزئی را با توجه به $\lambda_{1}$ و $\lambda_{2}$ حل کنم. آیا کسی می تواند من را به استفاده از $f(x,y,z)=xy+yz$ با توجه به محدودیت های $x^2+y^2-2=0$ و $x^2+z^2-2=0 راهنمایی کند. دلار؟ | چگونه می توانم روش ضریب های لاگرانژ را برای یافتن اکسترم های مقید پیاده کنم؟ |
26025 | با در نظر گرفتن معادله a*x^3 + a*x^2 + x + b == 0 من به دنبال یافتن بهترین مقدار برای «a» و «x» از چند جمله‌ای بالا (با «b» شناخته شده) هستم. که تابع دوم با استفاده از همان «a» و «x» (65 + 103*a*x^2)/(1 + a*x^2) نزدیکترین «NonlinearModelFit» را برای یک مقدار از قبل تعیین شده به من می دهد. مجموعه ای از مختصات (x,y). | حل یک معادله، سپس وارد کردن مقادیر به دیگری برای NonlinearModelFit |
38597 | من سعی می کنم با استفاده از دستگاه توموگرافی، کندی سرعت صدای زیر آب را در یک رودخانه ترسیم کنم. محل هر گیرنده/فرستنده صوتی در تصویر زیر نشان داده شده است  برای یافتن کندی m={S11,S12,S13 , ...S112,...,S71,S72,S73, ... , S712} از مشاهدات d={t_R1L1,t_R1L2,...,t_R4L4} باید معادله حداقل مربع منظم شده min||Gm-d||^2+a^2||Lm|| را حل کنم. بنابراین، ماتریس‌های G={{0، 12.1524، 2.7609، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 15.6297، 0، 0، 0، 0، 0، 0، را ایجاد کردم. 0، 0، 0، 0، 0، 15.6297، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 5.65726، 9.97241، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 15.6297، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 15.6297، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 14.3434، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0}، { 0، 0، 14.912، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 15.6283، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 15.6283، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 4.50649، 11.1218، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 15.6283، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 15.6283، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 11.0604، 2.88671، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0}، {0، 0، 19.1877، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 2.16882، 17.9406، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 4.58072، 15.5287، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 6.99261، 13.1168، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 9.40451، 10.7049، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 11.8164، 8.293، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 14.2283، 0.877225، 0، 0، 0}، {0، 0، 17.3355، 7.70369، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 10.5772، 15.6647، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 2.61622، 18.2809، 5.34477، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 12.9361، 13.3058، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 4.97514، 18.2809، 2.98585، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 15.295، 10.9468، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 7.33406، 14.2199}، {0، 0، 0، 0، 14.4946، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 9.24233، 9.34103، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 2.41548، 16.1679، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 18.5834، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 14.172، 4. 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 7.34514، 11.2382، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 17.054، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0}، {0، 0، 0، 0، 11.8019، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 15.1311، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 15.1311، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 15.1311، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 15.1311، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 15.1311، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 13.5034، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0}، {0، 0، 0، 0، 2.1671، 10.7843، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 16.6048، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 7.58393، 9.02091، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 16.6048، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 9.34735، 7.25749، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 16.6048، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 11.1108، 1.36223، 0، 0، 0}، {0، 0، 0، 0، 1.29176، 15.5556، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 308،26. 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 4.53791، 17.0619، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 3.78479، 17.815، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 3.03167، 18.5681، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 2.27856، 19.3212، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 1.52544، 16.2157}، {0، 0، 0، 0، 0، 0، 18.5392، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 19.4035، 2.06375، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 19.9029، 1.56439، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 20.4023، 1.06503، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 6،6، 20. 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0.433035، 20.9679، 0.0663213، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 19.7006، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0}، {0، 0، 0، 0، 0، 0، 14.1187، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 16.3486، 0، 0، 0، 0، 0، 0 , 0, 0, 0, 0, 9.75723, 6.5914, 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 16.3486، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 4.73928، 11.6094، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 16.3486، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 14.59، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0}، {0، 0، 0، 0، 0، 0، 1.65553، 11.4627، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 15.1901، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 15.1901، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 15.1901، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 15.1901، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 15.1901، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 7.70533، 3.70495، 0، 0، 0}، {0، 0، 0، 0، 0، 0، 0.447913، 15.4943، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 10.2405, 8.21959, 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 17.5151، 0.944913، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 18.4601، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 6.32976، 12.1303، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 13.6044، 4.85561، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 15.1623}، {0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 6.77971، 17.4671، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 14.9997، 11.4365، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 5.00342، 18.2163، 3.21656، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 13.2234، 13.2128، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0، 0. 4.99286، 0، 0، 0، 0، 0، | محاسبه پارامتر نظم دهی مرتبه دوم تیخونوف در Mathematica |
40743 | من یک لیست با داده های اندازه گیری شده دارم. چندین اندازه گیری در لیست وجود دارد، اما هر اندازه گیری برای یافتن تعادل خود به زمان نیاز دارد. من می خواهم موقعیت های تعادل را بدانم، اما به دلیل خطاها (در طول اندازه گیری و رفتار کمیت اندازه گیری شده)، می خواهم از هر تعادل پنج مقدار متوالی بدست بیاورم، بنابراین می توانم میانگین را بگیرم ( یا حداقل آنها را مقایسه کنید). در اینجا نمودار داده ها آمده است:  داده های مفید را می توان در موقعیت های استفاده شده توسط داده ها استخراج کرد[[450;; ;; 500]] می دانم که موارد زیر Tranpose@Table[data[[445+i;; ;;500]]،{i,0,10}] اما من انتظار داشتم که موارد زیر کار کند (که متاسفانه کار نمی کند) داده[[Range[445,455];; ;;500]] آیا می توان این کار را بدون استفاده از «جدول» (یا ساختارهای مشابه) انجام داد؟ | دسته تکرار شونده اعداد را انتخاب کنید |
21377 | من سعی می کنم یک نمودار اساسی انجام دهم تا نشان دهم که دو معادله هم تراز هستند، اما هیچ نتیجه ای دریافت نمی کنم. Plot[{[Pi]*Cos (3 x - [Pi]), [Pi] * Sin (3*[Pi] - 3 x)}, {x, -3 [Pi], 3 [Pi]}] به من این نسبتاً ساده به نظر می رسد، اما من یک نمودار بدون توابع دریافت می کنم. | طرح نمایش داده نمی شود |
47516 | من تابعی را تعریف کرده ام که ضریب معادله دیفرانسیل را به عنوان آرگومان می گیرد، معادله دیفرانسیل را با NDSolve حل می کند و مقدار جواب را در زمان t=10 برمی گرداند. من می توانم این را ترسیم کنم، اما به نظر نمی رسد حداقل مقدار را پیدا کنم. این کد مشکل من را نشان می دهد: f[k_] := y[10] /. NDSحل[ {y''[t] == -k*y[t], y[1] == 2 , y'[2] == 1}, y, {t, 0, 10} ]; نمودار[f[k]، {k، 0، 2}] (* عالی کار می‌کند *) NMinimize[{f[k]، k > 0، k <.75}، k] (* شکست *) > NMinimize شکست می‌خورد با خطای NDSolve::ndnum: با مقدار غیرعددی > برای مشتق در t == 1 مواجه شد.'. بنابراین چگونه می توانم حداقل تابع f را پیدا کنم؟ | حداقل مقدار تابعی را که NDsolve را فراخوانی می کند، پیدا کنید |
33546 | من کد زیر را دریافت کردم که باید یک 1 را 100 بار به یک لیست خالی اضافه کند. plotVals = {} Do[Append[plotVals, 1], {l, 1, Nmax}]; خروجی دوباره یک لیست خالی است، چرا اینطور است؟ | Do loop - متغیر تغییر نمی کند |
35569 | می‌پرسم آیا نمونه‌ای از فراخوانی خروجی‌های mathematica 9 در پایتون وجود دارد؟ یا رسم خروجی ریاضیات در پایتون؟ | فراخوانی کد ریاضیات در پایتون |
17767 | معمولاً در زبان های برنامه نویسی، آرگومان های تابع، متغیرهای محلی معمولی هستند که می توان آنها را تغییر داد. آیا این در Mathematica درست نیست؟ در[94]:= TTT[x_] := بلوک[{}، x += 2 ]; In[95]:= TTT[3] > در حین ارزیابی In[95]:= AddTo::rvalue: 3 متغیری با مقدار > نیست، بنابراین مقدار آن قابل تغییر نیست. >> Out[95]= 3 += 2 آیا می توان رفتار استدلال عادی را به نحوی شبیه سازی کرد؟ | چگونه آرگومان تابع را تغییر دهیم؟ |
59349 | فرض کنید می‌خواهم [نام فایل، foo] را در ویندوز ذخیره کنم. به طور معمول، روش مقابله با نام فایل ها در زیر ویندوز، باز کردن گفتگوی Insert و یافتن مسیر فایل است، اما در این مورد، فایل جدید است، بنابراین (هنوز وجود ندارد). برخلاف سایر برنامه‌های ویندوزی که من با آنها آشنا هستم، Mathematica تمایلی به ایجاد یک فایل جدید ندارد (یعنی وقتی پوشه مربوطه را پیدا کردید، mynewfile.m را تایپ می‌کنید، Mma متوقف می‌شود. این یک اشکال به نظر می‌رسد (ببخشید، Dan Lichtblau، یک ویژگی نادرست :))، اما آیا راه حل معقولی وجود دارد؟ آیا چیزی واضح را گم کرده ام؟ | Windows Insert File Path |
45223 | اگر sol=Solve[{2x+2==y,3x+9==y}،{x,y}] را انجام دهم، Mathematica به من می گوید {{x -> -7، y -> -12}} اما من می خواهم مقادیر x و y را ذخیره کنم حتی اگر موارد زیر را به صراحت ننویسم. x = -7 y = -12 حداقل می‌دانم که این امکان پذیر است، زیرا خودم پیدا کردم که چگونه آن را انجام دهم. اما الان فراموش کردم اما من مطمئن هستم که امکان پذیر است. | ذخیره راه حل برای x و y |
18393 | همانطور که قبلاً می دانید، _Mathematica_ یک نرم افزار فوق العاده است. با این حال، چند ویژگی دارد که کاربران جدید (و گاهی اوقات نه چندان جدید) را گیج می کند. این را می توان از این واقعیت به وضوح فهمید که سوالات مشابه بارها و بارها در این سایت ارسال می شود. لطفا به من کمک کنید تا آن مشکلات را شناسایی و توضیح دهم. پیشنهاداتی برای ارسال پاسخ ها: * یک موضوع در هر پاسخ * تمرکز بر کاربردهای غیر پیشرفته (برای مبتدیان مفید است و به عنوان مرجع پایانی سوال) * یک عنوان خود توضیحی در سبک h2 درج کنید * علائم، مکانیسم پشت آن را توضیح دهید. صحنه ها و تمام علل و راه حل های ممکن که می توانید فکر کنید. حتماً یک توضیح سطح مبتدی (و یک توضیح پیشرفته‌تر نیز، در صورت تمایل) اضافه کنید * با ویرایش **فهرست** زیر (برای مرجع سریع) پیوندی به پاسخ خود اضافه کنید (برای مراجعه سریع) ## فهرست * # ## مسائل نحوی اولیه * ### اجتناب از حلقه‌های رویه‌ای * ### درک آنچه که «Set» (=) واقعاً انجام می‌دهد * ### تفاوت بین دقیق و تقریبی (واقعی) را درک کنید اعداد * ### تفاوت بین «Set» (یا «=») و «SetDelayed» (یا «:=») را درک کنید * ### تعاریف طولانی: وقتی محاسبات بد می شود * ### نحوه استفاده از مستندات را بیاموزید به طور موثر مرکز * ### درک این نکته انتساب به آرگومان یک تابع * ### استفاده از قراردادهای نامگذاری ثابت * ### با فرض اینکه دستورات دارای عوارض جانبی هستند که ندارند: * ### واگرد به طور کلی در دسترس نیست * ### چه @#% ^&*؟! آیا همه آن نشانه های خنده دار به این معنی است؟ * ### توابع تعریف شده توسط کاربر، تقریب عددی، و NumericQ * ### فرم نمایش داده شده ممکن است به طور عمده با فرم داخلی متفاوت باشد * ### چرا تصویر من وارونه است؟ * ### Mathematica می تواند بسیار بیشتر از یک صفحه خراشیده باشد * ### مدل برنامه نویسی خود Mathematica: توابع و عبارات | رایج ترین مشکلاتی که در انتظار کاربران جدید است چیست؟ |
31184 | من مشکلاتی دارم اول از همه، من ماتریس هایی مانند زیر $Assumptions = { عنصر[X، ماتریس[{m, n}]]، عنصر[T، ماتریس[{n، k}]]، عنصر[Y، ماتریس[{m, k}]]}؛ و من می خواهم transpose (X T - Y) را اعمال کنم. (X T - Y) = transpose[T].transpose[X].X.T - transpose[T].transpose[X].Y - transpose[Y].X.T + transpose [Y].Y بنابراین من سعی کردم 1. `Inner[Times, {X \[Transpose]}, {T \[Transpose]}, Plus] - \[Transpose][Y]` 2. `Inner[NonCommutativeMultiply, {X}, {T}] - {Y} = {-Y + X ** T} ...` اما من نمی توانم دو عبارت بالا را ضرب کنم . Inner[NonCommutativeMultiply، Inner[Times، {X\[Transpose]}، {T\[Transpose]}، Plus] - Transpose[Y]، Inner[NonCommutativeMultiply، {X}، {T}] - {Y}] زیرا خطا می گیرم آیا می توانید به من کمک کنید؟ | مشکل در انجام عملیات نمادین روی ماتریس ها |
46860 | من مجموعه ای از بردارهای 5 عنصری دارم که هر کدام مربوط به یک مکان {x,y} از یک شبکه (20 x 21) است. به همین دلیل من آن داده را به عنوان یک تانسور با اندازه (5×20×21) به نام «W» نشان می‌دهم. من همچنین مجموعه‌ای از ماتریس‌هایی به اندازه ۱۲۸ (۵×۵) دارم که به‌عنوان یک تانسور (۱۲۸×۵×۵) به نام «R» بسته‌بندی کرده‌ام. سپس می‌خواهم برای هر بردار در «W» و هر ماتریس در «R» حاصلضرب «Transpose[w].r.w» (که یک اسکالر است) را محاسبه کنم و یک تانسور به اندازه (128 x 20 x 21) بدست بیاورم. در نهایت، من فقط به مجموع 128 ماتریس اهمیت می دهم که یک ماتریس به اندازه (20×21) خواهد بود. من می‌توانم آن عملیات را با دستور زیر محاسبه کنم که من را بسیار ناراضی می‌کند، زیرا به نظر می‌رسد تا حدودی بی‌ظرافت است: Total[Outer[#1.#2.#1 &, TensorTranspose[W, {3, 2, 1}], R, 2 , 1]، {3}] به نظر من باید راهی وجود داشته باشد که از «TensorTranspose» استفاده نشود، و اگر «Total» باید اضافی باشد قرار بود از «درونی» استفاده کنم. با این حال من راه تمیزی برای استفاده از مشخصات سطح برای دریافت پاسخی که می خواهم نمی بینم. هر ایده ای؟ (ترجیحا آنهایی که کارآمد هم باشند!). اگر لازم است بدانید، این یک اسکنر پرتوهای تاخیر و جمع باند پهن 5 حسگر را پیاده سازی می کند. W بردارهای فرمان را برای هر مکان برای اسکن نگه می دارد و R ماتریس های کوواریانس برای هر باند فرکانسی هستند. با تشکر | در استفاده زیبا از Inner و Outer در تانسورها |
18709 | نمایش های بسیار خوبی وجود دارد که نشان می دهد چگونه توابع تناوبی را در دایره واحد بدست آوریم. من نمی دانم که چقدر سخت است شبیه سازی یک شبکه متحرک مشابه این ویدیو در یوتیوب (در حدود 1 دقیقه) دایره و نقاط متحرک آسان هستند، اما من نمی دانم چگونه آن شبکه و حرکت سینوسی را شبیه سازی کنم. زیر نقاط متحرک هر گونه کمکی قدردانی خواهد شد. اینجا شروع من است، امکانات زیادی برای بهتر جلوه دادن این کار از نظر زیبایی وجود دارد، اما کاغذ متحرک چیزی است که واقعاً به نشان دادن این ایده کمک می کند. دستکاری[Graphics[{ Circle[]، PointSize[0.012]، Point[{Cos[t]، Sin[t]}]، Point[{0، Sin[t]}] }، PlotRange -> {{-1.1، 11}، {-1.1، 1.1}}، ImageSize -> {500، 100}]، {t، 0، 10}] | مدل سازی سینوسی |
49246 | من فونت sans serif را در گرافیک ترجیح می دهم، که با ایجاد یک سبک برای Graphics در یک شیوه نامه انجام می دهم. با این حال، این روی سبک استفاده شده توسط برچسب‌های افسانه تأثیری نمی‌گذارد: Plot[{x, 2x}, {x, 0, 1}, PlotLegends -> {Times, New Roman}]![توضیح تصویر را اینجا وارد کنید] (http://i.stack.imgur.com/JT9NB.png) آیا راهی برای تغییر سبک متن افسانه در شیوه نامه وجود دارد یا فقط از طریق گزینه «LabelStyle»؟ | آیا می توانم متن Legend را در یک شیوه نامه تغییر دهم؟ |
41561 | FrenetFucntion = { t'[s] == s* n[s], n'[s] == -s* t[s] + 0.3* b[s], b'[s] == -0.3* n [s]، t[0] == {{1، 0، 0}}، n[0] == {{0، 1، 0}}، b[0] == {{0، 0, 1}} }; sol = NDSolve[FrenetFucntion, {t, n, b}, {s, 0, 50}]; نحوه ادغام راه حل «NDSolve». همچنین آیا راهی برای رسم تابع انتگرال گیری چند جمله ای درون یابی وجود دارد؟ من از «NIntegrateInterpolatingPolynomial» استفاده کردم، اما سپس انتگرال قطعی به من می دهد، زیرا باید حدود s را مشخص کنم. آیا راهی برای تعریف محدودیت های s مانند 0 تا s وجود دارد تا بتوانم نتیجه ادغام را نیز ترسیم کنم. | ادغام و نمودار یک تابع درونیابی |
13056 | من نسبتاً با _Mathematica_ تازه کار هستم و می‌خواستم ببینم آیا می‌توانم در مورد زیر کمک بگیرم. من سعی می کنم مدلی از شاخص های اقتصاد کلان تعریف شده توسط توابع زیر ایجاد کنم، اما نمی دانم چگونه آنها را در _Mathematica_ وارد کنم یا بتوانم کمی بیشتر آنها را دستکاری کنم. Y(T+2) = C(T+2) + I(T+2) + Govlev(T+2) + X(T+2); YD(T+2) = (1 - TX(T+2)) * Y(T+2) ; C(T+2) = a + b * YD(T+2) ; I(T+2) = e - d * R(T+2) ; Mlev(T+2) / plev(T+2) = k * Y(T+2) - h * R(T+2); پای (T+2) = آلفا * Pi(T+1) + بتا * Pi(T) ; Pi(T+2) = Pie(T+2)+ f * (Y(T+1) - YNlev(T+2)) / YNlev(T+2) ; plev(T+2) = plev(T+1) * (1 + Pi(T+2)) ; Ex(T+2) * plev(T+2) / plevw(T+2) = E = q + v * R(T+2); X(T+2) = گاما - mu * Y(T+2) - n * ( Ex(T+2) * plev(T+2) / plevw(T+2)) ; GD(T+2) = Govlev(T+2) - TX(T+2) * Y(T+2); U(T+2) = UN(T+2) - s * (Y(T+2) - YNlev(T+2)) / YNlev(T+2) ; | چگونه پویایی اقتصاد کلان را مدل کنیم؟ |
43717 | من روی پیاده‌سازی خط لوله پردازش تصویر در _Mathematica_ کار می‌کنم که در آن می‌خواهم از برنامه‌های خارجی برای انجام مراحل پردازش خاصی استفاده کنم. به عنوان مثال، ماکروهایی برای برنامه FIJI دارم که نوشته شده، پارامتر بندی شده و سپس با دستور Run در _Mathematica_ اجرا می شوند. برخی از این مراحل پردازش فقط باید اجرا شوند و من لزوماً نیازی به نتایج در خط لوله ندارم. برای آن محاسبات، فکر می‌کردم خوب است که اجازه دهیم محاسبات در یک فرآیند پس‌زمینه اجرا شود و در حالی که فرآیند پس‌زمینه هنوز در حال اجرا است، به مراحل دیگر ادامه دهیم. من در مورد فشار دادن محاسبات به هسته های پس زمینه (محاسبه بسیاری از عملیات آهسته ورودی/خروجی، همزمانی: مدیریت فرآیندهای موازی) خوانده ام و به خوبی کار می کند. آنچه من امتحان کرده‌ام این است: من یک دسته از هسته‌ها را راه‌اندازی می‌کنم، برخی از فرآیندها را تولید می‌کنم و با استفاده از ParallelSubmit آن فرآیندها را در صف قرار می‌دهم. سپس از «QueueRun» برای شروع فرآیندها در پس‌زمینه استفاده می‌کنم و پس از مدتی نتایج را با «WaitAll» جمع‌آوری می‌کنم. CloseKernels[]; نیازمندی‌ها[Parallel`Developer]; ResetQueues[]; LaunchKernels[5]; ids = Function[i, ParallelSubmit[(Pause[i^2]; {i^2, DateString[]}), Scheduling -> i]] /@ {1, 2, 3, 4, 5}  {QueueRun[], $QueueLength} > {True, 0}  WaitAll[ids] > {{1, Mon 10 Mar 2014 09:37:53} , {4, Mon 10 Mar 2014 09:37:56}, {9, Mon > 10 Mar 2014 09:38:01}, {16, Mon 10 Mar 2014 09:38:08}, {25, > Mon 10 Mar 2014 09:38:17}}  DateString[] > دوشنبه 10 مارس 2014 09:41:23 من DateString را اضافه کردم تا ببینم چه زمانی وظایف در هسته های پس زمینه پردازش شده اند. همانطور که از زمان‌بندی‌ها مشخص است، همانطور که انتظار می‌رفت کار می‌کرد و من همچنین می‌توانستم محاسبات را در قسمت جلویی در حین اجرای وظایف انجام دهم. اکنون می‌خواهم همین کار را با فراخوانی برنامه‌های خارجی مانند FIJI انجام دهم، اما به دلایلی، وظایف قبل از ارزیابی «WaitAll» پردازش نمی‌شوند. هسته‌ها کارها را دریافت می‌کنند اما تا زمانی که «WaitAll» را ارزیابی نکنم شروع نمی‌شوند. CloseKernels[]; نیازمندی‌ها[Parallel`Developer]; ResetQueues[]; LaunchKernels[3]; ids = { ParallelSubmit[runFijiMacro[کد خط فرمان]]، ParallelSubmit[runFijiMacro[کد خط فرمان]]، ParallelSubmit[runFijiMacro[کد خط فرمان]] }  {QueueRun[]، $QueueLength} > {True, 0}  ( _The EvaluationObjects بازگشتی به نظر در حال اجرا هستند اما در واقع اجرا نمی شوند_ ) WaitAll [ids] ( _اکنون FIJI شروع شده و وظایف پردازش می شوند. اما هسته اصلی نیز مسدود شده است._ ) **سوالات** 1. چرا این ساختار با Run کار نمی کند؟ 2. آیا امکان اجبار ارزیابی بر روی هسته های پس زمینه وجود دارد؟ 3. آیا راه حلی برای این کار وجود دارد؟ با تشکر از هر گونه کمک یا نظر! | راه اندازی برنامه خارجی در فرآیند پس زمینه با ParallelSubmit |
18704 | طبق مستندات، TimeConstrained یک وقفه ایجاد می کند که محاسبات را قطع می کند. حداقل به این معنا که به «AbortProtect» احترام می‌گذارد، با این وقفه درست مانند یک سقط رفتار می‌شود. من می‌خواهم محتویات پشته را در زمان ایجاد سقط ببینم، قبل از اینکه ارزیابی لغو شده از پشته حذف شود. من این را امتحان کردم: changeAbort[] := ( Unprotect[Abort]؛ testAbort = True؛ Abort[args___] := ( Print[Stack[_]]؛ (* در زندگی واقعی، به یک فایل گزارش *) مسدود کردن[{testAbort = False}, Abort[args]] / testAbort Protect[Abort] خودم برای مثال، while[True, Abort[]] ردیابی پشته زیر را لغو و چاپ می‌کند: (* {While[True,Abort[]],Print[Stack[_]];Block[{testAbort=False},Abort[] ],Print[Stack[_]]} *) در امتداد خطوط مشابه (از لحاظ معنوی)، می توانم پشته را در زمانی که یک پیام ارسال می شود چاپ کنم با این کد نمایش داده می شود: Internal`AddHandler[Message, Print[Stack[_]]&]; با بازگشت به TimeConstrained، هیچ یک از موارد زیر به من ردیابی پشته ای نمی دهد: changeAbort[];TimeConstrained[While[True, Null], 1] TimeConstrained[changeAbort[]; در حالی که [True, Null]، 1] آخرین خط در مورد «TimeConstrained» با تعریف مجدد موقت «Abort» اجرا شد. متاسفانه کار نمی کند. آیا راهی برای قطع وقفه ایجاد شده توسط «TimeConstrained» وجود دارد تا بتوانم یک ردپای پشته از محاسبات لغو شده، قبل از حذف آن از پشته، دریافت کنم؟ | نحوه چاپ stack trace در صورت اتمام زمان TimeConstrained |
58215 | تلاش برای صاف کردن یک آرایه که بخشی از آرایه ناهموار ماتریس های فرعی است. به عنوان ورودی آرایه مسطح داریم: myflatarray={7.7056، 4.20225، 3.02775، 7.60807، 9.77169، 6.18476، 4.80993، 6.32965، 2.65982، 2.65982، 2.65982. 9.67702، 0.875699، 7.18504، 1.62811، 0.0313174، 5.66048، 1.61613، 5.71987، 0.971484، 3.878503، 3.878503، 7726. 3.47433، 2.81483، 4.0387، 1.74939، 3.12037، 4.18016، 2.35264، 0.853583، 1.22412، 0.382633، 0.382633، 3.12037، 3.678، 3.678 6.9547, 7.11112}; و ابعاد اصلی زیرماتریس ها در آرایه ناهموار. mydimensions={{4, 5}, {3, 4}, {2, 3}}; به عبارت دیگر، شیء اصلی شبیه اصلی بود={{{7.7056, 4.20225, 3.02775, 7.60807, 9.77169}, {6.18476, 4.80993, 6.32965, 2.69886, 2.69886, 2.69882, 2.69882, 20225, 2.69882, 2.69882, 2.69882, 2.20225. 9.67702، 0.875699، 7.18504، 1.62811}، {0.0313174، 5.66048، 1.61613، 5.71987، 0.971484}}، {{3.82750، 0.971484}}، {{3.82750 3.47433}، {2.81483، 4.0387،1.74939، 3.12037}، {4.18016، 2.35264، 0.853583، 1.22412}}، {{0.382637، 4،8، 3، 3،8،8،8،4،1،3،0،0،0،0،0،0،0،0،0،0،0،0،00،00،00،00. {8.02419, 6.9547, 7.11112}} }; من سعی کردم از تابع غیر مستند Internal`Deflatten استفاده کنم، اما کار نکرد، اما خوشحال بودم که هسته من را خراب نکرد! من می توانم این کار را نسبتاً ناکارآمد انجام دهم: arraytoweights[myflatarray_,mydimensions_]:= MapIndexed[Partition[#1, mydimensions[[Last@#2, 1]]] &, Take[myflatarray, #] & /@ ((# - {0, 1}) & /@ (پارتیشن[ FoldList[Plus, 1, (Times @@@ mydimensions)]، 2، 1]))]؛ مشکل اصلی من این است که این بخشی از یک تابع بهینه‌سازی است که باید چندین بار در طول بهینه‌سازی فراخوانی شود، و این کندترین بخش atm است. همچنین به نظر نمی رسد که جمع آوری شود. فکر می‌کنم با کامپایل باید مطمئن شوم که هیچ آرایه‌ای درهم ایجاد نشده است. هر گونه پیشنهاد قدردانی می شود! **ویرایش**: پس معلوم شد مال من آنقدرها هم که فکر می کردم بد نیست. اگر چه من پسوندها را به ساختار بیشتر دوست دارم همانطور که @Leonid انجام داد. در حال حاضر نیازی به آن ندارم، اما می بینم که چگونه می توانم از آن در آینده استفاده کنم. در اینجا آمار فعلی پاسخ‌ها و زمان‌بندی آنها، با استفاده از یک نتیجه تصادفی بزرگتر، اندازه معمولی مورد نیاز من است. (فقط با زیرماتریس atm) mydimensions = {{30, 4}, {10, 5}, {3, 4}, {2, 1}}; SeedRandom[1345] original = ((RandomReal[{0, 10}, ##] & /@ mydimensions)); myflatarray = مسطح کردن[اصلی]; برای زمان بندی، نتیجه هر کدام را با 10^3$ اجرا کردم. به عنوان مثال، در اینجا مجموعه ای برای نتایج من است. lalmeiresults = Table[First@ Timing[lalmei = arraytoweights[myflatarray, mydimensions];], {i,Range@1000]}] lalmei === اصلی > > True در اینجا BoxWhiskerChart است، فقط با 95 درصد چندک، بدون هیچ چیز پرت . (مطمئن نیستم که این بهترین راه برای انجام زمان بندی است یا نه، اما اینجا ادامه دارد)  چند نکته در مورد تصویر: توزیع مال من و لئونید، و سیسماتیکا تقریباً یکسان است. Picket فقط کمی بزرگتر است فقط 25٪. نتایج Mr.Wizard، kguler و WReach تنها با بزرگتر شدن اندازه زیر ماتریس ها افزایش می یابد. با یک مثال کوچک، آقای جادوگر سریعترین است. mydimensions = {{3, 4}, {2, 5}, {3, 4}, {2, 1}}; SeedRandom[1345] original = ((RandomReal[{0, 10}, ##] & /@ mydimensions)); در اینجا توزیع‌ها در این مورد:  | یک آرایه را به یک ماتریس ناهموار تبدیل کنید |
33500 | من سعی می کنم با استفاده از حل معادلات دیفرانسیل z = 0 یک نمودار رسم کنم. Ω = 2.2758; τ = 13.8; T2 = 200; ω0 = 1; r = 0.7071; Δ = 1.7758; ΩR = 2.2758; ω == 0.5; سیستم = {u'[t] == Ω*v[t]، v'[t] == Ω*u[t] - 2*ΩR*w[t] - v[t]/T2، w'[ t] == 2*ΩR*v[t]}; مقادیر اولیه = {u[0] == 0، v[0] == 0، w[0] == -1}; sol = DSolve[پیوستن به[سیستم، مقادیر اولیه]، {u[t]، v[t]، w[t]}، t] FT = (-2*2.2758*r*u[t])/ω0^2 E ^(-(r^2/ω0^2) - (t^2/τ^2))* Cos[kz - ωt]; p1 = Plot[FT، {t، -20، 20}، FrameLabel -> {t، FT}، Frame -> True، RotateLabel -> True، PlotRange -> {-0.1، 0}، PlotStyle - > {Thickness[0.002]}]  در حال حاضر با استفاده از نتیجه u به رسم FT رفتم، چگونه می توانم این کار را انجام دهم؟ | رسم تابعی که از جواب های یک سیستم معادلات دیفرانسیل استفاده می کند |
38506 | بنابراین من فیزیک یک توپ بیسبال را مرور کردم و دقیقاً همان معادلاتی را که در اینجا در صفحه 8 نشان داده شده است، بدست آوردم. هیچ ایده ای دارید که کجا دارم اشتباه می کنم؟ ClearAll[t، x، y، z]؛ parms = {Cd -> .3، Cm -> 1، ωx -> -1500، ωy -> 0، ωz -> 0، m -> 0.142، ρ -> 1.225، A -> 0.608، R -> .22}; term = Sqrt[x'[t]^2 + y'[t]^2 + z'[t]^2]; eq1 = m x''[t] == -(1/2 ρ*A*Cd*x'[t]*term) + (4 π*ρ*R^3*(ωy*z'[t] - ωz*y'[t]))؛ eq2 = m y''[t] == -(1/2 ρ*A*Cd*y'[t]*term) + (4 π*ρ*R^3*(ωz*x'[t] - ωx*z'[t]))-9.81*m; eq3 = m z''[t] == -(1/2 ρ*A*Cd*z'[t]*term) + (4 π*ρ*R^3*(ωx*y'[t] - ωy*x'[t])); ic1 = {x'[0] == 0، x[0] == 0}; ic2 = {y'[0] == 0، y[0] == 1.6}; ic3 = {z'[0] == 90، z[0] == 0}; sol = NDSحل[{eq1, eq2, eq3, ic1, ic2, ic3} /. parms، {x[t]، y[t]، z[t]}، {t، 0، 1}]; ParametricPlot[Evaluate[{z[t]، y[t]} /. sol], {t, 0, 0.01}, PlotRange -> 1.8] این باید مانند تصویر پایین صفحه 13 باشد. | ترسیم معادلات حرکت توپ بیسبال |
14803 | > **تکراری احتمالی:** > تخصیص نتایج از یک حل به متغیر(های) من می خواهم نتایج یک دستور حل را در یک لیست اختصاص دهم. برای مثال Solve[-((287 s^3)/50) == 0, s] {{s -> 0}، {s -> 0}، {s -> 0}} را برمی گرداند. 0,0,0}. آیا می توان این کار را به صورت خودکار و نه دستی انجام داد؟ خیلی ممنون | نتیجه حل را در یک لیست اختصاص دهید |
23153 | من داده های اکسل را با استفاده از این دستور به Mathematica وارد کردم. kuruzD = Import[ C:\\Users\\TMH\\Documents\\Problem Set 4\\kuruzData.xlsx][[1]] //TableForm می‌خواهم ستون پنجم را استخراج کنم. بنابراین، من از دستور kuruzD[[All, 5]] استفاده کردم، اما داده ها را در ردیف 5 قرار می دهد؟ لطفا کسی میتونه بگه اشتباه من چیه؟ | خطا در استخراج ستون |
43658 | دریافت فقط یک عدد از «Solve» اغلب مفید است. من از ساختار زیر برای به دست آوردن یک راه حل از عبارت Solve استفاده می کنم. q = t /. حل[p == 2 t + 1, t][[1]] بیشتر دوست ندارم از نام متغیرهای مختلف در «Solve» استفاده کنم. و اعمال قانون بسیار غیر طبیعی به نظر می رسد. من فکر می کنم راه حلی که ظریف تر باشد باید وجود داشته باشد. آیا کسی می تواند این را به من نشان دهد؟ | چگونه از Solve عدد بگیریم |
9251 | من سعی می کنم یک فایل متنی با کدگذاری UCS-2 Little Endian وارد کنم اما نمی توانم آن را به درستی بخوانم. گزینه مخفی برای خواندن این فایل ها وجود دارد؟ من با Import (با استفاده از گزینه ByteOrdering) و ReadList امتحان کردم. و فایل نمونه را می توان در اینجا پیدا کرد با تشکر !! | در حال وارد کردن فایل با کدگذاری UCS-2 Little Endian |
39686 | نحوه تبدیل عبارت '{a->a0, b->b0}' به عبارت 'a=a0; b=b0'؟ من فکر می کنم این یک سوال رایج است و نمی دانم که آیا قبلاً کسی آن را پرسیده است یا خیر. هر گونه کمک یا پیشنهاد قدردانی خواهد شد! | نحوه تبدیل عبارت '{a->a0, b->b0}' به عبارت 'a=a0; b=b0'؟ |
44427 | من می دانم که این ممکن است به عنوان خارج از موضوع بسته شود، اما افرادی در اطراف با دانش خارج از موضوع وجود دارند :) بنابراین، در زمینه فهرست می توانیم: `#[[n ;; ]]» و «#[[ ;; n]]`، اما ما نمی‌توانیم این کار را در زمینه «Sequence» انجام دهیم. فقط «##n» موجود است. یکی ممکن است f[n_] := Unevaluated[##][[;; n]] & f[2][1، 2، 3، 4] > > دنباله[1، 2] > اما آن چیزی نیست که من به دنبال آن هستم. اغلب اوقات زمانی است که من می خواهم از آن استفاده کنم. البته هیچ مشکلی با راه حل وجود ندارد. من فقط کنجکاوم. p.s. سینتکس مطمئناً یک مشکل است، من فکر می‌کردم چیزی مانند «###2» می‌تواند مخفف این باشد، اما «###» به طور خودکار به عنوان «##1 #1» تفسیر می‌شود. | چرا هیچ فرم SlotSequence (##) مشابه با #[[ ;; n]] |
17828 | من از نابرابری ها برای پیروی از برخی خط استدلال در Mathematica استفاده می کنم و به مشکلی برخوردم که نمی توانم برای خودم توضیح دهم. آیا از a>=0 و b>=0 از a+b >= 0 پیروی نمی کند؟ Mathematica چگونه این اظهارات را ارزیابی می کند؟ با تشکر در[225]:= پالایش[(A0 c0 (c - c1) >= 0)، A0 >= 0 && A >= A0 && A1 >= A && c1 >= 0 && c > c1 && c0 >= c] Out[225]= True In[226]:= Refine[(A (c0 - c1) c1 >= 0)، A0 >= 0 && A >= A0 && A1 >= A && c1 >= 0 && c > c1 && c0 >= c] Out[226]= True In[227]:= Refine[(A0 c0 (c - c1) + A (c0 - c1) c1 >= 0)، A0 >= 0 && A >= A0 && A1 >= A && c1 >= 0 && c > c1 && c0 >= c] Out[227]= A0 c0 (c - c1) + A (c0 - c1) c1 >= 0 | مشکل با نابرابری با استفاده از پالایش |
45707 | چرا این کار نمی کند: mergeList[a_, b_] := ( list = a; Insert[list, 98, 3]; Do[Do[ ( If[b[[f]] < list[[s]], (Insert[list, b[[f]], s]; Break[]) ] ), {s, Length[list]} ], {f, Length[b]} ] It خطایی نمی دهد، فقط مقدار اصلی لیست = a را به عنوان مثال: mergeList[{1, 2, 3, 4}, {2, 3, 4, 5}] خروجی های `{1, 2, 3 , 4}`، و نمی دانم چرا. | Mathematica Insert کار نمی کند |
41737 | من چند سوال در مورد مشکلی که سعی در حل آن دارم دارم n = 7; آلفا = 0.01; c = 10; atable = جدول[a[i], {i, 0, n}]; Solu = y^Range[0, n].atable; Leftequ = سولو; Rightequ = A y^2 + B y + DD + 1/2/alpha Integrate[Solu^2, y]; Lec = CoefficientList[Leftequ, y]; Rec = CoefficientList[Rightequ, y]; Lec = PadRight[Lec، Min[Length[Lec]، Length[Rec]]]; Rec = PadRight[Rec، Min[Length[Lec]، Length[Rec]]]; معادله = Lec == Rec; Sol = Solve[eqs, atable] اگر «a[0]» را علامت بزنید، «a[0]=a[0]» را نشان می‌دهد، اما می‌خواهم آن را روی «a[0] = DD» تنظیم کنم. این احتمالاً اشتباهی است که من نادیده گرفته بودم، اما با این وجود نتوانستم آن را پیدا کنم. پیشاپیش ممنون | خطا در حل معادلات ساخته شده با جدول |
34752 | من می خواهم تابعی ایجاد کنم که بر زوج یا فرد بودن ورودی عمل کند، به عنوان مثال: In[644]:= f[a_] = If[EvenQ[a], 2 a, 3 a]; f[2] Out[645]= 6 من تعیین کرده‌ام (فکر می‌کنم) به این دلیل که «a» یک عبارت است و «QEven» برای عبارات false را برمی‌گرداند. چگونه ارزیابی این را تا زمانی که ورودی داده شود متوقف کنم؟ من فکر می کردم چیزی مانند تعویق کار می کند اما پس از آن هرگز ارزیابی نمی شود (پایین را ببینید)! In[641]:= g[a_] = If[Defer[EvenQ[a]], 2 a, 3 a] Out[641] = If[EvenQ[a], 2 a, 3 a] In[643]: = g[3] Out[643] = If[EvenQ[3], 2 * 3, 3 * 3] اگر زیاد پرسیده می شود عذرخواهی می کنم - من فرض می کنم این یک مشکل رایج است، اما من نتوانستم عبارات جستجوی مناسبی برای توصیف آن پیدا کنم (هنوز با اصطلاحات Mathematica آشنا نیستم). با تشکر | توقف عملکرد ارزیابی ورودی در زمان تعریف |
29020 | من می خواهم تابعی را بر اساس خروجی فراخوانی DSolve زیر تعریف کنم: `DSolve[{b Varx^2 - 2 b Varx x'[t] + b x'[t]^2 + m x''[t ] == 0، x[0] == x0، x'[0] == V0x}، x[t]، t]` من سعی کردم موارد زیر را انجام دهم: `x[t_] := DSsolve[{b Varx^2 - 2 b Varx x'[t] + b x'[t]^2 + m x''[t] == 0, x[0] == x0, x'[0] == V0x}, x[t], t]` این پیام را نشان داد: `$RecursionLimit::reclim: عمق بازگشت از 256 بیشتر شد.`، بنابراین معتقدم که این کار را انجام نمی دهم درست است. هر ایده ای؟ | چگونه یک تابع را بر اساس خروجی DSolve تعریف کنیم؟ |
34470 | این واقعاً یک سؤال در مورد دستکاری خروجی «به حداکثر رساندن» است. من تابعی از 2 متغیر دارم که به این صورت تعریف شده است: Pqpcum[r_, b_] = ادغام[2 Pi*x*Pqp[x, b], {x, 0, r}, فرضیات -> {b > 0}] I می خواهید نقطه ای را پیدا کنید که در آن حداکثر یک تابع خاص، که در زیر تعریف شده است، رخ می دهد: Abs[Pqpcum[x1, b] - Pqpcum[x1, 0]]، x1] تابع 'Maximize' یک آرایه را برمی گرداند، مانند این: In[24]:= حداکثر کردن[Abs[Pqpcum[x1, 0.1] - Pqpcum[x1, 0]], x1] Out[24]= {0.0204023، { x1 -> 1.77787}} حالا می‌خواهم مکان حداکثر را ترسیم کنم که در این مورد 1.77787 است. مورد، به عنوان تابعی از b. تلاش برای دریافت عنصر دوم آرایه، عنصری مانند این را برمی‌گرداند: {x1 -> 1.777869648006448`} موارد فوق قابل ترسیم نیستند. من باید کاری شبیه این انجام دهم: Plot[Maximize[Abs[Pqpcum[x1, b] - Pqpcum[x1, 0]], x1][[2]],{b,0,0.2}] با این تفاوت که موارد بالا از آنجایی که من لیست را ترسیم کرده ام، چیزی را برنگردانم. چگونه می توانم آن را انجام دهم؟ من می‌توانم داده‌ها را گسسته‌سازی کنم و مکان حداکثر مقادیر را برای انجام یک «ListLinePlot» به‌صورت دستی کپی-پیست کنم، اما انجام آن دردسر خواهد بود. **ویرایش:** من پاسخ خود را پیدا کردم - می توانم به جای آن از ArgMax استفاده کنم. مستقیماً مکان حداکثر را برمی‌گرداند، بنابراین می‌توان موارد فوق را انجام داد. اما این سوال همچنان باقی است - به طور کلی چگونه می‌توان فهرستی را دستکاری کرد که مانند «{x1 -> 1.777869648006448}» فقط مقدار عددی «1.777869648006448» را بدست آورد؟ | چگونه لیست ها را دستکاری کنیم تا فقط بخشی از مقدار را بدست آوریم |
38566 | من برخی از مقادیر را با استفاده از commend کاهش ارزیابی کردم و آنها را در جدول t = Table[ N[Reduce[ 1/(1 + f) <= p[[i]] <= 1 + f , f] ذخیره کردم، 100], {i, 1, n}] عناصر یک جدول به این صورت است: `{f>= 99.000000000000000000000000000000000، f>=49.0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000. بنابراین من می‌خواستم از ListPlot استفاده کنم، اما برای استفاده از آن باید جدولی داشته باشم که به این شکل باشد: «{99.00000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000, 49.0000000000000000000000000000000000000. | ذخیره نتایج نابرابری |
27575 | من سعی می کنم با توجه به فهرستی از کلمات، طرح کنم که چند کلمه به هر زبان تعلق دارد. من از کد زیر استفاده می کنم: Total /@ Transpose@ ParallelMap[ Function[word, Length@DictionaryLookup[{#, word}] & /@ DictionaryLookup[All]]، wordList] به نظر من خیلی کند است، طول ها از لیست کلماتی که من استفاده می کنم حدود 45000 عدد است (فایل نمونه: https://dl.dropboxusercontent.com/u/35192406/words.txt) آیا DictionaryLookup واقعا کند است؟ آیا از اینترنت استفاده می کند؟ چگونه می توانم عملکرد خود را افزایش دهم؟ | DictionaryLookup بسیار کند است |
30418 | من گوگل کروم را در اوبونتو 13.04 دارم. هر بار که سعی می کنم یک CDF را در وب سایت wolframs اجرا کنم، ابتدا باید CDF را دانلود کنم و سپس آن را در رایانه خود باز کنم، اما زمانی که از ویندوز استفاده می کردم، آماده استفاده در خود مرورگر بود. برای رفع آن؟ آیا موضوع بهتری برای stackexchange اوبونتو است؟ | چرا نمی توانم CDFها را در مرورگر کروم در لینوکس باز کنم؟ |
40740 | # مارپیچ من سعی می کنم دایره هایی را در امتداد بیرونی یک مارپیچ ارشمیدسی قرار دهم. در زیر نشان داده شده است:  ParametricPlot[{θ/(2*π)*Cos[θ]، θ/(2 *π)*Sin[θ]}، {θ، 0، 6π}، PlotStyle -> Red] # The Circles  برای انجام این کار به طور موثر سعی کرده ام از قانون کسینوس برای تعیین تغییر در زاویه استفاده کنم. من مسیری را پیدا کردم که شامل مراکز دایره است: f[θ_] := {((π+θ) Cos[θ])/(2π), ((π+θ) Sin[θ])/(2π)} استفاده از قانون کسینوس ها برای موارد زیر:  به نظر خیلی ساده به نظر می رسد، درست است؟ خوب، وقتی برای حل زاویه آلفا رفتم ریاضیات به نظر مشکل دارد.  به نظر می رسد خوب کار می کند، اما به نظر نمی رسد ارزیابی های بعدی به راحتی انجام شود. در واقع، به نظر می رسد هر ارزیابی که شامل Pi نباشد، شکست می خورد و ارزیابی فاصله بین نقاط نشان می دهد که زاویه خاموش است (!=1).  # سوال من چه اشتباهی انجام می دهم که بیش از 5٪ از آنچه انتظار دارم تخفیف داشته باشم. همچنین آیا روش کارآمدتر و صحیح تری برای حل زاویه وجود دارد؟ # محصول نهایی با تشکر از KennyColnago برای پاسخ او.  | قانون کسینوس برای تعیین تغییر زاویه در امتداد مارپیچ |
56616 | چرا این تابع با یک کپی از متغیر تابع کار می کند: Clear[zero] zero[list_] := Module[{listCopy = list}, listCopy[[2]] = 0; listCopy] zero[{1, 2, 3, 4, 5}] (* {1, 0, 3, 4, 5} *) اما هنگام استفاده مستقیم از متغیر اینطور نیست؟ پاک کردن[صفر] صفر[list_] := ماژول[{}، لیست[[2]] = 0; فهرست] صفر[{1, 2, 3, 4, 5}]  | چرا این تابع فقط زمانی کار می کند که من از متغیر کپی می کنم؟ |
22870 | فرض کنید من یک معادله انتقال با شرایط اولیه دارم: sol = NDSsolve[{D[y[x, t], t] - 4 D[y[x, t]، x] == 0، y[x، 0] == 1/Sqrt[2 \[Pi]] Expand[-(x)^2/2], y[10, t] == 0}, y[x, t], {x, -10، 10}، {t، 0، 5}، MaxStepSize -> 0.1]؛ Plot3D[Evaluate[y[x, t] /. sol]، {x، -10، 10}، {t، 0، 2.5}، PlotRange -> همه]  فرض کنید بسته در واقع یک توزیع احتمال است. بسته به سمت چپ حرکت می کند و در زمان بعدی، بخشی از چگالی احتمال از مرز چپ خارج می شود به طوری که مجموع چگالی احتمال در دامنه [-10,10] کمتر از 1 است. سوال من این است ، چه کاری باید انجام دهم که در هر مرحله زمانی، مجموع چگالی احتمال در دامنه [-10,10] 1 باشد؟ | NDSolve: عادی سازی در هر مرحله |
28271 | فرض کنید من یک سیستم را حل می کنم: حل [{a == 3* c, b == 2 *a}, {a, b}] و سپس می خواهم ببینم آیا مقادیر یافت شده برای «a» و «b» مطابق با نابرابری: Reduce[a < 7 b] کاری که من معمولاً انجام می‌دهم این است که نتیجه «حل[]» را با دست کپی و جای‌گذاری کنم تا آن را برای «کاهش» در دسترس قرار دهم: حل[{a == 3* c, b == 2 *a}, {a, b}] (خروجی) {{a -> 3 c, b -> 6 c}} a = 3 c; b = 6 c; کاهش [a < 7 b] اما باید راه بهتری برای این کار وجود داشته باشد؟ من همچنین می‌خواهم همه آن متغیرها (a,`b` و c) محلی بمانند زیرا باید معادلات مشابه زیادی را با نام متغیرهای مشابه در همان دفترچه حل کنم و نمی‌خواهم مقادیر برای مخلوط کردن | بررسی کنید که آیا یک نابرابری در بین راه حل های برگردانده شده توسط Solve وجود دارد یا خیر |
6669 | تخصیص نتایج از حل به متغیر(های) |
|
4643 | چگونه از توابع Mathematica در برنامه های پایتون استفاده کنیم؟ |
|
44790 | چگونه می توانم شکاف را در نمودار میله ای ببندم؟ |
|
48029 | باید این نمودار را رسم کنم http://i.imgur.com/hf54aiT.jpg من «Graphics[{Circle[{0, 0}, 3, {-2Pi, 2Pi}]},PointSize[.025]] را امتحان کردم. من نمی دانم چگونه از اینجا ادامه دهم. هر گونه کمکی قدردانی خواهد شد! | سوال در مورد نقشه کشی |
57276 | من می خواهم شماره ای را که با FindRoot بدست می آورم ذخیره کنم تا بتوانم از آن در عملکرد دیگری استفاده کنم. من امتحان کردم: alph := FindRoot[BesselJ[0, x], {x, 0, 2}] f[x_] := alph*x Plot[f[x], {x, 0, 10}] اینطور نیست کار کنید زیرا alph یک عدد نیست بلکه عبارت {x -> 2.40483} است. پس چگونه این کار را به درستی انجام دهم؟ | از راه حل FindRoot به عنوان عدد در تابع استفاده کنید |
16380 | > **تکراری احتمالی:** > تخصیص نتایج از یک حل به متغیر(های) در مثال زیر: Clear[g1, z1, a, g2, z2] sa = حل[g1 == 1 + l z1/( z1^2 + a)، a] sb = حل[g2 == 1 - l z2/(z2^2 + b)، b] /. z2 -> z1 + l این راه‌حل‌هایی برای «a» و «b» به من می‌دهد که به شکل {{ a -> astuff }} {{ b -> bstuff }} هستند، من می‌خواهم از این نتیجه در یک محاسبه ثانویه استفاده کنم. و این کار را با برش و چسباندن از نتایج «حل[]» انجام داد، مانند حل[ astuff == bstuff, z1 ] چگونه می توانم آن نتایج را بدون برش و چسباندن استخراج کنم؟ من از وابستگی برش و چسباندن خوشم نمی‌آید، زیرا اگر هر نوع اصلاحی در هویت زوج اول انجام دهم، باید همه آن را دوباره انجام دهم. | چگونه نتایج حل را به عنوان متغیر استخراج کنیم |
44878 | وضعیت این توابع را در نظر بگیرید، F[mm_, q_] := NIintegrate[(q/2) * (x Tanh[π x]) *( ( ((Coth[π q Sqrt[x^2 + mm] ] )/ Sqrt[x^2 + mm] - Coth[π x])/x, {x, 0, ∞}] + (1/2) Tan[Sqrt[mm] π نمودار[F[mm, 2], {mm, 0, 1}]  با نگاهی به نمودار مشخص می شود که تابع ریشه در محدوده $mm \in [0,1]$ دارد اما من نمی توانم از هیچ یک از دستورات ریشه یابی برای بدست آوردن آن اعداد استفاده کنم * * *؟ همچنین آن خطوط عمودی که Mathematica در اینجا ترسیم می کند چیست؟ | چگونه تقاطع های محور x/صفرهای یک انتگرال پارامتری شده را پیدا کنیم؟ |
27634 | خروجی توابع _Mathematica_ داخلی اغلب این شکل را دارد (به عنوان مثال از «حل»): > {1 -> {166., 254.214}, 2 -> {237.214, 254.}, 3 -> {121., 253.5} , 4 -> > {221.318, 251.682}, 5 -> {45., 246.}, 6 -> {125., 245.214}, 7 -> {166.5, > 244.7},...} چگونه می توانم به طور مؤثر (بدون تبدیل کردن به جلو و عقب از یک رشته) این را به آرایه تبدیل کنم از شکل: > {{166., 254.214}, {237.214, 254.}، {121.، 253.5}، {221.318، 251.682}، {45.، > 246.}، {125.، 245.214}، {166.5، 244.7}،...} | تبدیل خروجی برای تخصیص متغیرها به یک فرم آرایه قابل استفاده |
38420 | اگر Solve[(x-2)(x+2)==0,x] را وارد کنم، جواب به صورت {{x -> 2}، {x -> -2}} می‌آید، می‌خواهم دو متغیر sol1 بسازم. و sol2 و sol1=2 و sol2=-2. منظورم این نیست که می‌خواهم sol1 و sol2 را از {{x -> 2}، {x -> -2}} درست کنم، می‌خواهم آنها را مستقیماً قبل از هر چیزی مانند {{x -> 2}، {x - بسازم. > -2}} می آید. تا زمانی که sol1 و sol2 دریافت کنم، به پاسخ هایی مانند {{x -> 2}، {x -> -2}} نیازی ندارم، می دانم که این امکان پذیر است زیرا یک سال پیش توانستم پس از ساعت ها این کار را انجام دهم. آزمون و خطا اما الان یادم نیست | اختصاص دادن پاسخ حل به یک متغیر |
40297 | من در حال حاضر بسیار تلاش می کنم تا یک متغیر را در داخل یک تابع اختصاص دهم. بنابراین من از تابعی مانند این استفاده می کنم که باید یک متغیر از پیش تعریف شده را مجدداً اختصاص دهد. assign[a_] := (HoldForm@a = 2) a=1; assign[a] مشکل این است که Mathematica از مقدار a به جای نام خود استفاده می کند. پیشنهادی دارید؟ | دور زدن محدوده پیش فرض: یک متغیر در داخل یک تابع اختصاص دهید |
47420 | من سه نتیجه از محاسبات دریافت کردم: > > {k->0.190729} > > {k->0.197575} > > {k->0.249319} > می‌توانید به من کمک کنید تا نتایج را به شکل زیر بنویسم: > > {0.190729,0.197575 ,0.249319} > | تمام ورودی ها را به عنوان لیست ذخیره کنید |
59445 | من فقط سعی کردم یک «ParametricPlot» بسازم که بدون خطا در _Mathematica_ 9 کار می کرد، اما اکنون قبل از ترسیم موفقیت آمیز در _Mathematica_ 10، خطاهایی ایجاد می کند. به نظر می‌رسد که با نظم _Mathematica_ عبارات مختلف را ارزیابی می‌کند. یک مثال بسیار ساده که این خطا را ایجاد می کند دستور ParametricPlot[{t, NIntegrate[a*t, {a, 0, 1}]}, {t, 0, 1}] است که > NIntegrate::inumr: The انتگرال a t به مقادیر غیر عددی > برای همه نقاط نمونه در منطقه با مرزهای {{0,1}} چند بار قبل ارزیابی شده است سرکوب خطا و نشان دادن طرح. عملکردهای واقعی من بسیار پیچیده‌تر هستند، و در حالی که می‌خواهم از شر این مزاحمت خلاص شوم، ترجیح می‌دهم بسیاری از تعاریف تابع را بازنویسی نکنم. | دریافت پیام NIntegrate::inumr: در V10; در V9 اتفاق نیفتاد |
34188 | من می خواهم ضرایب ODE را با یک مدل تطبیق دهم. من سعی کردم از «NMinimize» استفاده کنم، اما به نظر می رسد که به جای محاسبات عددی، نمادین است. ode[a_] := بلوک[{am=a}، sol=NDSolve[{x''[t]==a,x[0]==0,x'[0]==1}،x،{ t,0,2}]; Abs[x[1]/.sol]] NMinimize[ode[a],a] و سپس، پیام خطا را دریافت کردم: > > NDSolve::ndnum: با مقدار غیر عددی برای یک مشتق در t == > 0 مواجه شدم. .`. > من روش -> جستجوی تصادفی و غیره را نیز امتحان کرده ام. من دریافتم: {Abs[x[1] /. NDSsolve[{(x^\[Prime]\[Prime])[t] == a، x[0] == 0، مشتق[1][x][0] == 1}، x، {t، 0, 1}]]، {a -> -0.829053}} پیام خطا را دریافت می کنم > > ReplaceAll::reps: \!\({NDSolve[{\*SuperscriptBox[\x\, > \\[Prime]\[Prime]\, > MultilineFunction->None][t] == a, x[0] == 0، \*SuperscriptBox[\x\، > \\[Prime]\، > MultilineFunction->None][0] == 1}، x، {t، 0, 1}]}\) نه فهرستی از قوانین جایگزینی است و نه یک جدول ارسال معتبر، و بنابراین نمی توان از آن برای جایگزینی استفاده کرد. > به نظر من به جای محاسبات عددی، محاسبات نمادین را انجام می دهد. آیا راهی برای حل این مشکل وجود دارد یا راه های دیگری برای تطبیق ضرایب ODE با یک مدل وجود دارد؟ | نحوه تناسب ضریب ODE، درست مانند استفاده از NMinimize |
27576 | من می خواهم یک جبر (جمع، ضرب و غیره) را برای آنچه سری توان کوتاه (TPSA) نامیده می شود (تشریح جبری دیفرانسیل دینامیک پرتو) پیاده سازی کنم. . این «اشیاء» (مجموعه اعداد مختلط) قوانین خاصی برای جمع و ضرب دارند. البته راه آسان فقط استفاده از لیست های ساده و تعریف مجدد توابع مانند myAdd[]، myMult[] و غیره است که در این لیست ها عمل می کنند. با این حال، در بیشتر پیاده‌سازی‌ها در زبان‌های دیگر، این اشیاء به‌عنوان اشیاء واقعی (OO) از کلاس «TPSA» نمایش داده می‌شوند و از overloading اپراتور برای دستکاری آنها استفاده می‌شود. سوال من این است: می‌دانم راه‌حل آخر راه حلی برای Mathematica نیست، اما اولین راه آسان بهترین راه‌حل هم به نظر نمی‌رسد. چگونه می توانید آن را با Mathematica پیاده سازی کنید؟ **ویرایش:** ریشه سوال من ظاهراً افزایش ارزش چیست بود، پاسخ زیر در مورد عدد دوگانه نیز به این سمت اشاره دارد. | پیاده سازی جبر جدید برای اشیاء فهرست مانند |
92 | بسیاری از کارهای من شامل دستکاری داده ها، ترسیم یک نمودار زیبا از آن و سپس درج آن گرافیک در گزارشی که در مایکروسافت ورد نوشته شده است، تحت ویندوز 1 است. لذت بخش صادرات است. اگر مخاطب فونت‌های Mathematica را نصب نکرده باشد، علائم منفی، پرانتز و غیره به عنوان نویسه‌های گمشده در گرافیک WMF و Word ظاهر می‌شوند. می‌توانید با استفاده از گزینه PrivateFontOptions، چه در نوت‌بوک یا در Options Inspector، این مشکل را برطرف کنید. SetOptions[$FrontEnd, PrivateFontOptions -> {OperatorSubstitution -> False}] اما من همچنان خروجی را کمی ناامیدکننده می دانم، زیرا فاصله دور پرانتز و سایر کاراکترها در فایل WMF اشتباه به نظر می رسد (متأسفم، نمی توانم نشان دهم کل گرافیک زیرا داده ها محرمانه هستند).  کد تولید نمودار بالا تا حدی بر روی یک بسته قرار دارد، بنابراین در اینجا یک مثال کوچک وجود دارد: test = Grid[{{ DisplayForm[ AdjustmentBox[ Style[منبع: REDACTED (محرمانه)، 13، FontFamily -> Arial، سیاه]، BoxMargins -> {{3, 0}, {0, 0}}]]}}]  اینطور به نظر می رسد در Win7 و Office 2010: دو مورد اول با تعویض اپراتور روشن، جفت دوم با تعویض اپراتور OFF هستند. هنوز مقداری فضای زیادی وجود دارد، اما بهتر از Word 2007 است. بین متن و پرانتز پایانی این در نوت بوک Mathematica، جایی که خوب به نظر می رسد، مشخص نیست. این باید با روال صادرات WMF Mathematica مرتبط باشد: سایر برنامه های کاربردی با صادرات WMF این کار را انجام نمی دهند. آیا راهی برای اطمینان از اینکه فاصله بین حروف در فایل WMF حاصل کمی قابل قبول تر است وجود دارد؟ نوعی گزینه کرنینگ خودکار؟ در حالت ایده‌آل باید چیزی باشد که بتوانم آن را در یک بسته تنظیم کنم تا همکارانم مجبور نباشند اطلاعات داخلی نحوه انجام آن را بدانند. 1 در واقع من اکنون افرادی را دارم که این کار را انجام دهند، اما شما این ایده را متوجه شدید. | چگونه می توانم مطمئن شوم که گرافیک های صادر شده با فرمت WMF مشکلی در فاصله گذاری متن ندارند؟ |
19802 | در نظر بگیرید: CrossRatio[z_, q_, r_, s_] := (z - q) (r - s)/((z - s) (r - q)); points1 = {-1, 1, (-1 + Sqrt[2]) I}; points2 = {I, -I, 1}; ff[z_] := w /. حل[ crossRatio[z, Sequence @@ points1] == crossratio[w, sequence @@ points2], w][[1]] // Simplify Now ff[(-1 + Sqrt[2]) I] به من یک دنباله ای از خطاها: > Power::infy: عبارت بی نهایت 1/0 مواجه شد. >> > حل::infc: سیستم ComplexInfinity==((1/2-I/2) (-I+w))/(-1+w) حاوی > یک شی بی نهایت ComplexInfinity است. >> > ReplaceAll::reps: {ComplexInfinity==((1/2-I/2) (-I+w))/(-1+w)} نه فهرستی از قوانین جایگزینی است و نه یک جدول اعزام معتبر ، و بنابراین نمی توان از > برای جایگزینی استفاده کرد. >> با این حال، اگر نقطه ویرگول را کنار بگذارم: ff[z_] = w /. حل[crossRatio[z, Sequence @@ points1] == crossRatio[w, Sequence @@ points2], w][[1]] // Simplify سپس کار می کند. In[262]:= ff[(-1 + Sqrt[2]) I] Out[262]= (I Sqrt[2] (Sqrt[2]-1)-I (Sqrt[2]-2))/ (I Sqrt[2]+I (Sqrt[2]-2) (Sqrt[2]-1)) In[263]:= Simplify[%] Out[263] = 1 چطور؟ تفاوت بین f[z_]:= و f[z_]= چیست؟ | تعریف یک تابع، := در مقابل = |
50951 | من تازه وارد Mathematica هستم، بنابراین ممکن است یک سوال پیش پا افتاده بپرسم، اگرچه چندین روز نتوانستم آن را حل کنم. من سعی می کنم یک ماتریس 7x7 با 12 متغیر را با یک تابع ارزیابی خاص بهینه کنم. تابع ارزیابی به این صورت تعریف می شود: SumCenter[v1_, v2_, v3_, v4_, v5_, v6_, v7_, v8_, v9_, v10_, v11_, v12_] := Re[Sum[N[Func[v1, v2, v3, v4 , v5, v6, v7, v8, v9, v10, v11, v12, t]], {t, 0, 3, 0.01}]] Func یک نتیجه وابسته به زمان ماتریس است که اگر بخواهم آن را اینجا بنویسم کمی طولانی است. برخی از توابع استفاده شده عبارتند از: «MatrixExp[]»، «Tr[]». من می توانم تضمین کنم که عدد تقریباً دقیقی را ارائه می دهد، اگرچه مقدار بسیار کمی از عدد خیالی تولید می کند که قرار نیست وجود داشته باشد. به همین دلیل است که تابع «Re[]» وجود دارد. N[] ممکن است ضروری نباشد. سپس از «NMinimize» برای یافتن مقدار بهینه و متغیرها استفاده کردم: NMinimize[{SumCenter[z1, z2, z3, z4, z5, z6, z7, z8, z9, z10, z11, z12], -1 <= z1 <= 1 && -1 <= z2 <= 1 && -1 <= z3 <= 1 && -1 <= z4 <= 1 && -1 <= z5 <= 1 && -1 <= z6 <= 1 && -1 <= z7 <= 1 && -1 <= z8 <= 1 && -1 <= z9 <= 1 && - 1 <= z10 <= 1 && -1 <= z11 <= 1 && -1 <= z12 <= 1}، {z1، z2، z3، z4، z5, z6, z7, z8, z9, z10, z11, z12}, StepMonitor :> Print[Step to z1 = , z1]] محاسبه شروع نشد. با اینکه استپ مانیتور گذاشتم مرحله اول رو نشون نداد. من یک نسخه نسبتاً ساده با ماتریس 3x3 و 3 متغیر ساختم که کاملاً کار می کرد. من می خواهم بفهمم چه چیزی ممکن است باعث این مشکل شود. | N به حداقل رساندن شروع نشدن |
46963 | من می خواهم تابعی بنویسم که یک ماتریس را به عنوان پارامتر ورودی بگیرد و با ضرب یکی از سطرهایش در یک ضریب آن را تغییر دهد. من سعی می کنم این کار را به روش زیر انجام دهم: matrix=Table[i*j,{i,Range@2},{j,Range@2}] MultiplyRowByFactor[m_,factor_,iRow_]:=Module[{},m [[All,iRow]]*=factor;m] MultiplyRowByFactor[matrix,2,1] و یک پیام خطا دریافت کنید Set::setps: {{1,2},{2,4}} در انتساب قسمت نماد نیست. البته اگر ماتریس را خارج از تابع تغییر دهم: matrix[[All,1]] *=2; ماتریس همه چیز همانطور که انتظار می رود کار می کند. مشکل چیست و چگونه می توانم تابعی بنویسم تا یک ماتریس را در جای خود تغییر دهد؟ | تغییر متغیر ورودی در یک تابع |
48054 | من سعی می کنم جدولی از مقادیر برای توابع با متغیرهای تصادفی بدست بیاورم. اول از همه، من تابعی مانند آن دارم: t = 100.0; LimMatrix3x3[a11_, a12_, a13_, a21_, a22_, a23_] := SetPrecision[ TableForm[{ MatrixForm[ MatrixPower[{ {a11, a12, a13}, {a21, a22, -1, a21}, {a21, a22, -1, a21}, { - a12 - a22، 1 - a13 - a23} }، t]، TableAlignments -> Left]}، Table Headings -> {{m، Value}، Null}، TableSpacing -> {4، 2}]، 3] و دو ماتریس: MatrixIn := SetPrecision[ MatrixForm[{ {p11, p12, p13}, {p21, p22, p23}, {1 - p11 - p21, 1 - p12 - p22, 1 - p13 - p23} }, TableAlignments -> Left], 3]; MatrixOut := LimMatrix3x3[p11, p12, p13, p21, p22, p23]; که در آن متغیرهای pij عبارتند از: p11 = RandomReal[]; p12 = RandomReal[]; p13 = RandomReal[]; p21 = RandomReal[{0, 1 - 11}]; p22 = RandomReal[{0, 1 - p12}]; p23 = RandomReal[{0, 1 - p13}]; اکنون می خواهم جدولی را با مقادیر ماتریس های بالا دریافت کنم و از این تابع استفاده کنم: k = 5; TableForm[ Table[{MatrixIn , MatrixOut} , {, 0, k}], Table Headings -> {Table[a, {a, 0, k}], {Basic Matrix، Matrix infinity}}، TableSpacing - > {3, 2}, TableAlignments -> Center] در نتیجه جدولی با 5 خط دریافت می کنم که عبارتند از یکسان این اتفاق می افتد زیرا pij فقط یک بار ارزیابی می شود. اما من باید مقادیر تصادفی را برای هر جفت ماتریس دریافت کنم. آیا راهی برای ایجاد توابع «MatrixIn»، «MatrixOut» وجود دارد؟ یا، شنیده ام، در برخی موارد می توان از «&» استفاده کرد. هر ایده دیگری؟ | جدول مقادیر توابع با متغیرهای تصادفی |
58266 | من معادله انتشار ساده با منبع نقطه‌ای در «c(0, t) = 1» و شرط اولیه «c (جای دیگر، 0) = 0» دارم. چگونه باید «DSolve» یا «NDSolve» را برای حل معادله اعمال کنم؟ من سعی کردم شرایط اولیه خود را به این صورت مشخص کنم: ic = {c[x > 0, 0] == 0, c[x < 0, 0] == 0, c[0, t] == 1, مشتق[1 , 0][c][1, t] == 0} اما شکست می خورد. پیشنهادی دارید؟ تفاوت = D[c[x، t]، t] - D[c[x، t]، {x، 2}] == 0; ic = {c[x > 0, 0] == 0, c[x < 0, 0] == 0, c[0, t] == 1, مشتق[1, 0][c][1,t ] == 0}; s1 = NDSolve[{تفاوت، ic}، {c[x، t]}، {x، 0، 1}، {t، 0، 1}]; Plot3D[c[x, t] /. s1، {x، 0، 1}، {t، 0، 1}] | تعیین شرایط اولیه برای یک PDE |
47235 | من تابعی ساخته ام که مجموعه ای از عملیات را با دو پارامتر انجام می دهد. تابع به شکل زیر است: playingHand[Player_, Name_String] := Row[{Style[Name <> :، FontSize -> 48، FontFamily -> Calibri]، Spacer[20]}~Join~ If[Player == {}، {Style[Not playing، 48، Grey، FontFamily -> Calibri]}، {ButtonBar[Table[ With[{i = i}، Player[[i, 3]] :> {AppendTo[discardPile, Player[[i]]]، Player = Delete[Player, i] }], {i, Length@Player}]]}]] خلاصه این تابع این است که به عنوان اولین ورودی آن فهرستی را می گیرد که چیزی شبیه به:  و عناصر سوم هر لیست را در آن لیست نمایش می دهد:  همچنین این تصاویر را قابل کلیک می کند، به طوری که وقتی روی یکی از این کارت ها کلیک می شود، باید از «player1» ناپدید شود و به یک لیست خالی اولیه به نام اضافه شود. discardPile. تا اینجای کار خیلی خوبه. وقتی این تابع را به تنهایی و بدون تابع تعریف شده اجرا می کنم، یعنی مانند این: ButtonBar[Table[ With[{i = i}, player1[[i, 3]] :> {AppendTo[discardPile, player1[[i]]] , player1 = Delete[player1, i]}], {i, Length@player1}]] // پویا مانند یک درمان عمل می کند. کارت‌ها قابل کلیک هستند و به محض اینکه کلیک می‌شوند و به «discardPile» اضافه می‌شوند، از «ButtonBar» محو می‌شوند. اما وقتی سعی می‌کنم همین کار را از داخل تابع انجام دهم، یعنی 'playingHand[player1, Aron] // Dynamic، ناگهان کار نمی‌کند. یک پیام خطای «Set::shape» ظاهر می شود و هشدار می دهد که طول دو لیست یکسان نیست، و اگرچه کارت را به «discardPile» اضافه می کند، اما آن را از «player1» حذف نمی کند. بنابراین: 1. مشکل این تابع چیست و چرا وقتی روی آن کلیک می‌شود، کارت را از لیست حذف نمی‌کند، و 2. چطور وقتی تابع را مستقیماً بدون فراخوانی تابعش اجرا می‌کنم، همان خطا رخ نمی‌دهد. نام؟ | چه اشکالی دارد که یک لیست را در یک تابع تنظیم کنیم؟ |
29439 | من در حال حل یک عبارت هستم: Solve[u[x] == u[a] + u[b], x] Mathematica {{x->(u^(-1))[u[a]+ را برمی‌گرداند u[b]]}} اگر اکنون تابع 'u' را دقیق تر از طریق % / مشخص کنم. {u[x_] -> x} چیزی که من بدست می‌آورم {{x->(u^(-1))[a+b]}} است، یعنی Mathematica جایگزین تابع می‌شود اما معکوس آن نیست. آیا راهی برای جایگزین کردن معکوس به درستی وجود دارد؟ | تابع معکوس را جایگزین کنید |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.